Allerlei (10-03-23)
Ik kreeg een tof filmpje van Omar (scroll naar onder). Daarop zie je, ergens in een vreemde stad, een laag bouwseltje opgetrokken uit grote stenen met in het midden een opening. De camera was gericht op een stip hoog in de lucht die als een steen in duizelingwekkende vaart naar beneden dook, het gat in van wat het invliegraam van een duivenhok bleek te zijn.
Die man/melker moet geweten hebben dat zijn duif zo binnen zou stormen, anders had hij niet met de camera in de aanslag gestaan.
Tussen hoge gebouwen hier zag ik zo ook ooit duiven van een vlucht arriveren.
Je kreeg medelijden met die melkers omdat hun duiven een haast onmogelijke val moesten maken. Ten onrechte zo bleek. ‘Als ze willen vallen kunnen ze wel’, hoorde je dan. Dat bleek ook zo.
AANGELEERD
Die duif in het filmpje was uiteraard geen duif met een uitzonderlijk ‘binnenstorm talent’. Het was er een zoals de meeste andere, maar dan erg gedisciplineerd. Die discipline was haar aangeleerd, de duif was zo gemaakt.
Het is ook het verhaal van bangeriken. Er zullen heus wel duiven zijn bij wie dat bang zijn, en dus ‘slecht binnenkomen’ na een vlucht, is aangeboren, maar niet veel.
De meeste zijn zo gemaakt. Door een baas die ‘het’ niet in de vingers heeft.
‘In Rijkevorsel’ stormen ze na de vlucht ook binnen alsof de duivel ze in hoogsteigen persoon op de hielen zit, zoals bij vitesse spelers.
Menig ‘letter’ verbaasde zich al over dat binnen stormen. Het is natuurlijk de verdienste van verzorger Roger.
Uiteraard hoef ik niet te vertellen dat een hok met tamme gedisciplineerde duiven veel toffer is dan een bende angsthazen die alle kanten uit vliegen als ze je zien. Dan wil ik het nog niet hebben over irritaties als duiven na een vlucht tijd verliezen.
Ik weet niet hoe U bent, maar slechte binnenkomers? Het is een van mijn grootste ergernissen in duivensport. Ik kàn er niet tegen.
JONG
Eigenlijk moet je duiven, en niet alleen duiven, zo jong mogelijk discipline aan leren. Zoals kinderen. Hoe langer je daarmee wacht, hoe moeilijker ze (terug) in het gareel te krijgen zijn. Vooral de eerste levensjaren zijn belangrijk en dat geldt ook voor duiven. Leo Hermans had een grote voederplank waarop hij de broedschotels met jongen zette, zodat hij die over de bol kon strijken telkens als hij op het hok kwam.
Maar met jonge duiven hebben we tegenwoordig een probleem.
Die gaan bij velen massaal verloren en het lijkt dat liefhebbers die hun jongen voor het spel veel vrijheid geven minder verliezen kennen.
En vrijheid en discipline aanleren gaat natuurlijk moeilijk samen.
Daarom geef je ze eerst beter veel vrijheid en dresseer je later.
Wel op voorwaarde dat de jongen gezond zijn.
Ongezonde duiven zijn immers nergens goed voor. Die presteren niet, die brengen geen goede jongen voort, die ruien niet naar behoren en die kan je minder naar je hand zetten.
CO
Ik ben geen schrijver, ‘stukjes schrijver’ komt een beetje in de buurt en stukjes schreef ik al in mijn jonge jaren.
Dat deden ook anderen, maar (sorry) mijn duiven presteerden beter wat bij menig ‘collega’ wenkbrauwen de hoogte in joeg.
Gelukkig is er nu meer respect, staan ‘stukjes schrijvers’ niet klaar om de ander onderuit te halen, is soms zelfs sprake van waardering. Een man die ik waardeer is Co, die schrijft in het collegiale ‘Duifke Lacht’.
Wat betreft het verband gezondheid/discipline/binnenkomen herinner ik me een bezoek aan Co.
Vanuit de veranda had je er een prachtig zicht op de duivenhokken, waarop wat jongen zaten te suffen.
‘Die zijn deze morgen gelapt’, zei Co. ‘Dan zit je opgescheept met Adeno/Coli’, repliceerde ik. Twee dagen nadien belde hij. ‘Zit opgescheept met Adeno/Coli.’
DILEMMA
Het aangewezen middel om bij dieren discipline aan te brengen is honger. Of beter een beloning in de vorm van voedsel na een prestatie.
Zie paarden, honden, dolfijnen enzovoorts.
Adriaan, een van de Janssens zei altijd ‘Ze moeten zich vugen en dat bereik je alleen met hongerig houden.’ Iets wat natuurlijk niet betekent honger laten lijden.
Ze moeten gewoon al heel jong leren ervaren dat ze van jou afhankelijk zijn, willen ze in leven blijven. Dieren, dus ook duiven, willen zijn waar eten is, of waar ze eten vermoeden. Zo worden duiven veel hanteerbaarder als je die in de woonbak voert.
Daarom lijkt het beter:
Of je veel vrijheid geven wel kan riskeren met die toegenomen aantallen roofvogels? Kenners beweren dat duiven die veel vrij zijn juist minder gepakt worden. Omdat die geleerd hebben alerter te zijn.
Dus hongerig houden èn ze de mogelijkheid geven uren over de daken te slenteren gaat niet samen. Het is een van de twee. Het een na het andere.
ONKUNDE
Liefhebbers met bange duiven waar ze dus een hoop chagrijn van hebben maken meestal dezelfde fout.
Die hebben nooit een band met de duiven op gebouwd. Hun duiven zijn niet geconditioneerd.
Geconditioneerd zijn wel de duiven die op je toekomen als je het hok betreedt. Of meteen binnenkomen als je ze roept. Duiven die ‘zich niet vugen’ (Janeke Jansen) en niet luisteren zijn het gevolg van onkunde. Van liefhebbers die niet snappen wat het betekent een ijzeren hand in een fluwelen handschoen te hebben. Ze weten niet dat belonen en straffen hoort bij conditioneren.
HELEMAAL FOUT
Hoe vaak heb ik ze al wel niet voor het hok zien staan. Liefhebbers die, nadat de duiven zijn binnen geroepen, smekend, soms met overslaande stem, de laatste proberen over te halen ook naar binnen te gaan. Er wordt met voer op de klep gesmeten en zelfs klontjes zand.
En dan wordt de grootste fout gemaakt. Als de duiven het eindelijk belieft om binnen te gaan wordt hun ongehoorzaamheid nog beloond ook. Met voer ! Helemaal fout. Het lijken dienaangaande wel kinderen die ook heel gauw in de gaten krijgen dat blijven jengelen wordt beloond als je maar volhoudt.
GOED
Die paar snoodaards die niet willen luisteren moeten een lesje krijgen in plaats van een beloning in de vorm van voer.
Dat lesje kan zijn, nachtje buiten slapen. Daar is nog nooit een duif ziek van geworden. Tegenwoordig voor velen ook makkelijk met een spoetnik of superval met daarachter een raam.
Gedisciplineerde duiven komen na de vlucht soms vlotter binnen alleen al door het zien van de baas. Maar heb ook al gezien dat als duiven van een vlucht kwamen de liefhebbers weg moesten kruipen om het binnen komen te bevorderen.
Arme duiven, arme liefhebbers.