Als ik de baas was 1
Als ik baas was (deel 1 van 2)
'Ik denk dat hier vroeger wel 300 duivenliefhebbers woonden' zei Jef Houben me ooit. 'Je moest zoeken naar huizen waar geen hok achter stond.'
Hoewel ik Jef nooit op een leugen heb kunnen betrappen zal het wel overdreven zijn maar dat het er 150 waren geloof ik graag.
Hoe de sport ooit bloeide merk je als je op de fiets door Belgenland koerst.
Overal zie je vervallen hokken waarop ooit duiven zaten of van die merkwaardige glazen in het dak die fungeerden als 'schuif'.
'BIJ ONS'
In mijn dorp maakten cafe bazen ruzie om een duivenclub onder de pannen te hebben. In mijn straat alleen woonden meer liefhebbers dan nu in 2 omliggende dorpen samen.
En na de vlucht haastte ik me naar het lokaal omdat je anders geen stoel meer had.
Het doet denken aan Sint Job. Daar zit het inmandlokaal vaak ook vol en kan je je wagen amper kwijt op de reguliere parking als je pech hebt.
Daar lijkt duivensport nog als vroeger maar dat is slechts schijn.
Vroeger vulden de liefhebbers van EEN dorp het inmandlokaal, in Sint Job betreft het liefhebbers uit een halve provincie.
Nu zijn clubs zo klein dat ze moeite hebben onderdak te vinden.
Waar zijn de liefhebbers gebleven vraagt een mens zich af.
GELD
Dan was er het poulen. Je kon met duiven meer verdienen dan met werken.
Maar met de liefhebbers verdween ook het geld.
En geld hoorde in Zuid Nederland en in Belgie nog bij de duivencultuur.
Dat in Nederland nauwelijks meer gepould wordt is ten dele eigen schuld. Duitsers hadden dat ook voorspeld toen we elektronisch gingen klokken en poulebrieven werden afgeschaft.
Dat poulen moet elektronisch en dat is voor de meeste net iets te ingewikkeld.
De Belgen zijn slimmer, die schaften de poulebrief niet af en mensen poulen nog.
De Nederlandse trots, Nationaal Orleans met ooit 200.000 duiven in concours, heeft plaats moeten maken voor Blois met oude, de enige vlucht met een gezamenlijke landelijke lossing.
De bedoeling was goed maar nog beter zou zijn geweest als men poulebrieven had laten maken.
Ik had er dit jaar 3 mee, won 9 en 12 van 9.334 duiven en het kostte me geld.
ALLE vluchten kosten in Nederland tegenwoordig geld, hoe goed je ook speelt.
EER
Als veel Belgen Nederlandse uitslagen zien zeggen die:
'Als ik zo met duiven moest spelen stopte ik meteen'.
Ze doelen dan op al die nulletjes waar normaal(?) euro's zouden moeten staan.
Spelen voor de eer dan?
Sta me toe daarmee te lachen.
Word je wel ge'erd als je goed speelt?
Soms ja.
Maar even goed word je afgemaakt, beschuldigd van goede ligging of doping, uitgesloten of anderszins vertrappeld.
Zo is er dat nieuwe lid die in zijn eerste jaar al meteen 2 overwinningen boekte.
Hij kreeg van alle kanten gelukswensen en die waren nog gemeend ook.
Het heeft welgeteld 2 jaar geduurd.
De man maakte van winnen een gewoonte en hij verloor meer vrienden naarmate hij meer eerste prijzen aaneenreeg.
Kreeg hij vroeger gelukwensen als hij een eerste won, later keek men hem amper aan als hij de 3 eerste won, wat je toch als een betere prestatie mag beschouwen.
KAMPIOENSCHAPPEN
Om geld spelen is er niet meer bij, om de eer spelen kan je vergeten, dus dan maar om kampioenschappen?
Hmmm.
Toegegeven, vroeger deed ik dat ook maar probleem voor een normaal mens is dat je elke week mee moet doen en er veel voor moet laten.
Zich een jaar uitsloven voor een onnozele beter?
Ik niet meer!
Het moet gezegd, mijn eerste beker kreeg lang geleden ook een plaats in de woonkamer waar je niet naast kon kijken en het was feest toen ik een schap had dat voller was dan dat van mijn buurmeisje.
Inmiddels is alles wat ook maar op een trofee lijkt uit huis gezwierd.
SCHAAL
Dat is begonnen toen ik vanwege het winnen van een titel een schaal kreeg.
Nou ja een schaal, ik DENK dat het een schaal was.
Voor hetzelfde geld was het een soepkom, een pan, een bloembak, een helm of de centenbak van een orgeldraaier.
Maar enorm was het wel. En verschrikkelijk lelijk.
En dan te weten dat ik zo'n lafaard was die na ontvangst verrukt riep dat het ontzettend leuk en origineel was en een opvallende plaats in huis zou krijgen.
En dat ik zeer dankbaar en trots was.
In werkelijkheid dacht ik dat je zo'n schaal nog niet eens geeft aan een tegen de overgang vechtende vrouw die haar lidmaatschap aan de golfclub niet kan betalen en dan maar een gratis cursus boetseren gaat volgen.
Even overwoog ik hem te gebruiken als drinkbak voor mijn hond maar zo iets doe je een hond niet aan.
Wat de man die zo iets maakte bezield had weet ik niet maar nu ligt hij ergens weg te roesten op het terrein van een afvalverwerkingsbedrijf.
Daar ligt nu tenminste iets dat nooit gestolen zal worden.
VOGELS
In duivensport moet je het mensen zo veel mogelijk naar de zin maken.
Men herinnert zich de muur en het IJzeren Gordijn nog wel.
Er is ooit een pakkend lied geschreven over vogels die daar heen en weer vlogen.
Die werden niet terug gefloten of neergeschoten.
Ze vlogen waar ze wilden, soms naar het westen, soms naar het oosten.
Haat kenden die vogels niet, jaloezie of ruzie maken evenmin.
Zouden wij mensen daar gewoon te dom voor zijn?
Goed om mee te nemen nu er weer volop vergaderd gaat worden.
Want al die onderlinge ruzies?
Ik KAN er niet tegen.
NOG DIT
Ik weet dat dit artikel negatief overkomt.
Alsof duivensport al dood en begraven is.
Maar die biedt nog genoeg om lol aan te beleven.
Als we maar mensen met meer visie in onze besturen krijgen en we beter naar elkaar luisteren en meer rekening met elkaar houden.
Fondspelers met vitesse spelers, de overvlucht met de voorvlucht, de kampioenen met de niet kampioenen, bestuurders met de 'kleine man'.
(deel 2 en slot volgt)