Ga direct naar de inhoud.

Toch maar duiven

Mogelijk kom ik bij sommigen over als een wijsneus, een betweter die wel eens haarfijn uit zal leggen hoe het in onze sport zit.

Dus een soort ervaringsdeskundige die de hedendaagse duivenproblematiek hautain bij de horens grijpt.

Dat ben ik dus niet, wel een ongelooflijke sufferd.

Want wat ontdekte ik?

Ik loop achter, iets wat sommigen Uwer mogelijk niet ontgaan is,

Daarom excuses als mijn schrijfsels U soms vervelen of erger nog een gruwel zijn.

U bent een braaf mens, beste lezer.

U had ook kunnen vragen of ik in 's hemelsnaam wilde stoppen wat U niet deed, een enkele uitzondering als die ex-biljarter daargelaten.

 

VOETBALLEN

Hoezeer ik stil ben blijven staan ontdekte ik in die grote stad.

'Ga eens mee naar het voetballen' zei mijn buurman.

'Waarom niet?' zei ik want dat was lang geleden.

En we gingen.

Naar welke club zeg ik niet, anders ligt er straks weer een bom onder mijn bed, en waarom weet ik niet.

'Latent doodsverlangen?'

We waren veel te vroeg maar toen al omringd door dolgedraaide supporters.

Hoewel politie te paard ze in bedwang trachtte te houden braken helse vechtpartijen uit en in het stadion werd het alleen maar erger.

Er werd gevloekt en getierd, oerwoudgeluiden klonken als een donkere speler de bal had. De meute was zo opgefokt dat je naar je moeder verlangde, zeker toen levensbedreigende aanstekers langs mijn oren suisden.

'Gaat het er hier altijd zo aan toe?' vroeg ik de buurman met bevende stem.

'Was het maar waar' zuchtte die zonder me aan te kijken om meteen te brullen 'Gore kutscheids krijg kanker man'.

 

OVERDREVEN?

Lijkt het U overtrokken?

Denkt U dat de samenleving niet zo hufterig is?

Dan heet ik U welkom in de echte wereld waar brandweerlieden tijdens bluswerkzaamheden worden bekogeld door werkschuw tuig dat leeft van een uitkering en hulpverleners tot en met ziekenbroeders met hun ambulances worden bekogeld.

Na de wedstrijd zei ik tegen mijn buurman dat ik niet echt genoten had.

'Elk zijn hobby' zei die maar die nacht sliep ik slecht.

Vechtende hooligans, aanstekers als projectielen, bedreigde verplegers en zomerse zaterdagen; alles spookte door mijn hoofd.

Ik probeerde alleen de zomerse zaterdagen te onthouden.

 

ZOMERSE ZATERDAGEN

Want dan met duiven spelen?

Niets weegt daar tegen op als je de smaak eenmaal te pakken hebt.

's Morgens vroeg kijk je hoe de wind staat.

Je hoopt 'goed voor jou en slecht voor de concurrentie'.

IK in ieder geval, U bent ongetwijfeld menslievender en denkt anders.

Je berekent hoe laat 'ze' kunnen vallen en lang voordien ga je letten.

Je kijkt voortdurend omhoog, je ziet duiven van andere vluchten overkomen en je probeert in te schatten hoe hard die vliegen.

Je loopt nog eens langs de hokken, controleert nog eens je elektronisch systeem, je gaat nog eens naar het toilet en je gaat weer zitten met die verlangende blik omhoog.

Waar zou die goede jaarling nu zitten?

Zou Jef al gepakt hebben?

Dan een suizend geluid en je ziet nog net die schicht het hok binnen duiken.

Jawel een DUIF en er volgen meer.

Als de teller op acht staat belt iemand uit de voorvlucht die zegt dat ze er snel zullen zijn want hij heeft net gepakt.

Je moet er van geproefd hebben om te weten hoe dat voelt.

 

JAMMER

Wat je daarom niet begrijpt is waar al die sportgenoten van vroeger gebleven zijn.

Hoe zo'n toffe vrije tijdsbesteding zo in verval kon raken?

Is het de tijdsgeest?

Deden we samen iets niet goed?

Zijn we te lang stil blijven staan zoals ik die lange tijd niet naar een voetbalwedstrijd in de grote stad was geweest?

Misschien een beetje van alles.

 

ZELF FOUT

Met name bestuurders die het contact met de werkelijkheid kwijt zijn blunderden.

Zo hadden we in Nederland Nationaal Orleans jonge duiven.

We zagen er likkebaardend naar uit en zelfs ontstond een nieuw woord: 'Orleanskoorts'.

Ooit stonden 200.000 duiven in concours en heel de duivenwereld was jaloers.

Toen verwezen groen uitgeslagen bobos het mooiste concours ter wereld naar de geschiedenis met andere vluchten voor jongen verder dan 475 kilometer.

Reden?

De verliezen zouden onverantwoord groot zijn.

En dat terwijl de Belgische buren uit Gueret vliegen, ruim 600 kilometer, en de realiteit is dat jongen vooral de eerste vluchtjes van kortbij verloren gaan.

Men heeft het over aantrekkelijk maken van de sport maar wat echt aantrekkelijk was heeft men Nederlanders brutaal ontnomen.

 

ZONES

Belgen ontdekten dat het land veel te breed is voor vluchten als Bourges.

Dus kwamen er zones, dat was verstandig, maar daar zou afgelopen winter verandering in komen.

'Eindelijk' dacht ik, 'ze hebben geleerd van de Nederlandse NPO-vluchten die zo'n succes zijn.

En ik dacht in al mijn onnozelheid dat het land ingedeeld zou worden in 5 zones van Zuid naar Noord. En, zoals in Nederland, na de vlucht de eerste 10 van elke zone op tv en de volgende dag in de krant.

Meer kanshebbers op een zege, meer gelukkigen en zuiverder sport.

De werkelijkheid was anders.

Men wilde het zonespel afschaffen!

Gelukkig zegevierde het gezonde verstand, dat gebeurt niet te vaak!

Nu van twee vitesse vluchten op zondag terug naar een?

Ik vrees dat dat pas zal gebeuren als er geen andere keus meer is.

 

DUIVEN

Het trieste van duivensport is dat men aan de top niet weet wat aan de basis leeft.

Na een operatie heeft Piet hier de duiven verzorgd.

Hij kreeg er zowaar lol in en nu staat achter zijn huis ook een duivenhok.

In mijn dorp kreeg enkele jaren geleden een gastje van een jaar of 12 zin in duiven, nu is zijn vader voorzitter van de club.

Ook Houten (voorjaarsshow) en Broechem (De Gouden Duif) toonden dat de sport nog niet afgeschreven is.

Maar dan moeten we elkeen wel zijn beetje zon gunnen.

We gaan weer gauw vliegen.

Onze lijfspreuk zou moeten zijn:

'Hoe maak ik duivensport voor zo veel mogelijk mensen aangenaam.'

Een begin zou kunnen zijn straks de winnaars een complimentje geven en de verliezers enkele troostende woorden.

Helaas krijgen weinigen dat uit de strot.

Ze weten niet hoe veel pijn het kan doen als men na een slechte vlucht over Jef zegt 'die heeft op zijn kl' gehad'.

Jef is immers ook heel de week in de weer geweest om zijn duiven te verzorgen.

En ze weten niet dat ze zelf de grote verliezers zijn als al die Jeffen afhaken.