Ga direct naar de inhoud.

1 april 2010

Met die lange winter achter ons en een vliegseizoen dat vroeg start was er weinig tijd duiven op te leren.

Een echt probleem is dat niet, oude hoef je echt geen 10 keer weg te brengen voor het nieuwe seizoen.

Belangrijk is wel dat duiven die heel de winter vast zaten minstens een maand uitvliegen en weg trekken.

Verder volstaat een keer of vier vijf.

Pakweg 10 kilometer, dan 15, vervolgens 2 maal 20, een lapvlucht met de maatschappij (club) van ongeveer 70 kilometer en ze kunnen ingezet worden voor de prijskampen.

Voor de meeste begint dat met een vlucht van 100 tot 150 kilometer.

Voor liefhebbers in Antwerpen komt dat neer op Quievrain.

De meeste HAFO spelers zetten hun duiven 2 keer op Quievrain, 2 keer op Noyon en ze zijn vertrokken.

 

JAARLINGEN

Tegenwoordig worden duiven in het geboortejaar zo intensief gespeeld, vijf of meer Dourdans plus daarbij soms enkele verdere vluchten dat bovenstaande invliegvluchten ook volstaan voor jaarlingen.

Jaarlingen die als jonge duif amper mand zagen (zomerjongen van 2009) is een ander verhaal.

Over het algemeen is er weinig mee aan te vangen. Natuurlijk lees ik soms ook die verhalen over uitmuntende jaarlingen die als jonge duif amper mand zagen maar baseer je daar niet op, dat zijn uitzonderingen.

Ik heb alleen maar slechte ervaringen met duiven die als jong amper gespeeld werden. Vooral duiven die in het voorjaar enkele keren zeer vroeg waren zijn gevaarlijke klanten om te verspelen bij de eerste de beste onregelmatige vlucht.

En misschien is het U ook opgevallen, als duiven in april dezelfde dag niet thuis zijn komen die nog zelden na.

 

REDEN

Waarom, vooral in Nederland, veel liefhebbers jaarlingen hebben die als jonge duif maar enkele vluchtjes kregen in het najaar heeft alles te maken met de onverklaarbare verliezen van jonge duiven van tegenwoordig.

Lang meende ik te kunnen verklaren waarom jongen vandaag de dag zo massaal verloren gaan.

Maar nu weet ik het niet meer.

Lang ook bleven in Nederland Zeeland, Midden en West Brabant en Zuid Holland bespaard van die verliezen maar nu is het daar bijna even erg als in Oost Brabant en het midden en oosten van het land.

Merkwaardig genoeg gaan die ook bij ogenschijnlijk het mooiste weer verloren.

Bij sommigen nu zijn die verliezen van jongen elk jaar zo groot dat men die niet meer durft te spelen maar men die inzet op enkele najaarsvluchten in september.

En wat nu weer zo vreemd is?

In september is het met die verliezen ook gedaan. Verleden jaar nog hoorde ik in Sint Job 2 liefhebbers zich daarover verbazen.

Ze hadden wat zomerjongen, amper geleerd, op Quievrain gezet en tot hun grote verbazing kwamen die probleemloos naar huis.

En dat terwijl ze in mei en juni geen duif overhielden.

 

ZOMERJONGEN

Zoals gezegd heb ik alleen maar slechte ervaringen met die zomerjongen van verleden jaar.

Zelden of nooit werden het goede jaarlingen, verliezen deed ik ze des te meer.

Ik moet ze niet meer, niks mee aan te vangen.

Heb je wel van die zomerjongen dan kan je ze volgens mij niet genoeg wegbrengen en dat mag ook gerust in de winter.

 

'NIKS GEKORT'

Terug naar die verliezen.

In mijn kinderjaren toen veel 'grote mensen' niet eens een auto hadden werden die enkele keren van kortbij gelost, met de fiets dus, en men verloor geen pluim.

Nu heeft zowat iedereen vervoer, zijn er veel lapvluchten en proberen liefhebbers de verliezen te beperken door zeel veel en ver met de jongen te rijden.

Maar in de meeste gevallen is het 'niks gekort'.

Duiven die al 3 Quievrains vlogen en de 4e keer massaal verloren gingen?

Ik heb het al diverse keren gehoord.

Duiven die men zelf tot 100 kilometer wegbracht om dan van 30 kilometer verloren te gaan?

Ook al gehoord.

Zelfs wetenschappers die met duiven begaan zijn snappen er niets van.

 

VERGEEFSE MOEITE

Wat ik ook weet is dat die superkorte uitstapjes die sommigen met hun jongen maken, bijvoorbeeld van 3, 5, 7 en 10 kilometer ook verloren moeite is.

Je hoeft jongen echt niet van punt tot punt de weg naar huis te leren.

En leren ori'nteren hoef je ze evenmin.

Wie heeft nog niet meegemaakt dat een duif die bij hem binnen liep en slechts een of twee dagen op het hok zat ver van huis werd vrijgelaten met de hoop dat hij naar het thuishok vloog maar al eerder thuis was dan hijzelf?

Geloof het of niet voorbeelden als de volgende maakte ik meerdere malen mee:

Er kwam een duif binnen gelopen uit pakweg de streek van Mechelen (zo'n 50 kilometer van mij). Ik gaf die een of twee dagen mee aan iemand die in die streek moest zijn om ze daar los te laten zodat vlot het thuishok zou vinden maar binnen de kortste keren zaten ze terug op mijn hok.

Voor geen goud zou ik oude duiven ineens in de mand durven steken voor 50 kilometer en die jonge beestjes komen moeiteloos terug, ook bij slecht weer.

Dus dat bedoel ik dat je je jongen niet meer hoeft te leren zich te ori'nteren.

 

V D H

Wat de zinloosheid van die korte tripjes betreft zal ik ooit meer vergeten wat v d H heel lang geleden ooit schreef.

Die zat op ongeveer 10 kilometer van huis met zijn eerste ronde jongen langs de weg om die daar te lappen. De tweede ronde was nog te jong en vloog nog rond het huis. Dacht hij.

Tot hij die over zag komen waar hij zat. Hij was daar zeker van omdat die voor ongeveer tweederde uit grijze duiven bestond.

Jongen in vorm vliegen veel en ver en die op 3 km van huis lappen mist dus elke zin.

Van Taiwanezen is bekend dat die wel beginnen te trainen op een afstand van 3 kilometer maar die beginnen er al mee als die ruim 2 maanden oud zijn!

De norm was hier was altijd dat je pas met je jongen mag gaan rijden als die 12 weken oud zijn en aan huis wegtrekken.

 

OPLOSSING?

Korte tripjes hebben dus geen zin en er heel ver mee rijden lijkt de verliezen evenmin te beperken.

Nu ken ik wel enkele zeer bekende spelers bij wie de verliezen aanmerkelijk minder werden toen ze een nieuwe weg insloegen.

Ze begonnen niet van zeer kortbij te trainen, ze reden er ook niet heel ver mee (nooit verder dan 25 a 30 kilometer) maar wel veelvuldig.

En wat ze nog meer deden was ze in steeds kleinere groepjes los te laten tot dat groepjes werden van 2 of 3 duiven.

Daar zit je wel een tijd mee langs de weg maar die ben je anders kwijt door er bijvoorbeeld 70 kilometer mee te rijden.

En' daar gaat het ze om, later verliezen ze amper jongen.

Dat komt omdat zulke duiven, door dat alleen vliegen en telkens het hok weten te vinden, meer 'zelfvertrouwen' hebben menen ze.

Misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen. Met jongen vaker rijden en niet verder dan ongeveer 25 kilometer en die daar in steeds kleinere groepjes lossen.

Als ik het geduld op kan brengen zo lang met mijn mandjes naast de auto te zitten.

 HOOFDPIJN

Van die verliezen zouden we geen hoofdpijn hoeven hebben als die met kwaliteit te maken zouden hebben maar dat is dus niet.

Zelfs de beste jongen kunnen verloren gaan, dat is genoeg bewezen.