Ga direct naar de inhoud.

De x factor

Volgens de Engelse krant 'The Guardian' beleefden we tijdens Brazilie Nederland een van de meest onwaarschijnlijke comebacks ooit.

Engelsen hebben kijk op voetballen dus het zal wel.

Ze vergeleken het zelfs met de opstanding van Christus uit de dood, ook iets wat destijds niemand verwacht had.

En het moet gezegd, Brazilie bezorgde me de eerste helft het schaamrood op de kaken. Als door een wonder stonden 'we' bij rust maar met 1 ' 0 achter.

Het had 3 ' 0 kunnen zijn, want wat was het een gepruts bij Oranje.

Maar als door een nog groter wonder wonnen 'we' toch met 2 ' 1.

Het had 4 ' 1 kunnen zijn.

Toen die bal van Sneijder zomaar over de keeper het doel inzeilde kreeg ik al het merkwaardige gevoel getuige te zijn van iets buitengewoons.

Alsof hogere machten van Boven besloten hadden zich voor de grap met de wedstrijd te bemoeien en de menselijke logica te tarten.

Dat gevoel werd bijna zekerheid toen opnieuw Sneijder, die dwerg tussen de reuzen, er de 2 ' 1 inkopte.

 

GELUK

We waren het Italie van 1982, het Duitsland van 1990, het Brazilie van 2002.

Daarmee bedoel ik: matig spelen en toch winnen.

Niets was er nog over van het swingende Oranje van de voorronde, laat staan van het Oranje dat heel vroeger de harten van de wereld veroverde en toch 2 maal in de finale sneuvelde.

En wat te denken van het vorige EK?

Nederland swingde de wereldkampioen en de vice wereldkampioen (Frankrijk en Italie) van het veld met 4 ' 1 en 3 ' 0, was meteen torenhoog favoriet voor de titel om dan in een off day tegen Rusland te sneuvelen.

Nu echter stond het Goddelijk onrecht eindelijk eens aan onze kant,

Die zorgde er ook voor de grootmachten Spanje, Argentinie en Duitsland elkaar afmaakten VOOR de finale.

'Denk je dat we kans hebben?' vroeg mijn zoon me voor de finale?

'Alleen als we geluk hebben, het zit hem tegenwoordig in kleine dingen zoals bal tegen de paal, wel of niet over de doellijn, een redding of een blunder van de keeper enzovoorts' zei ik.

Want geluk heb je in alle sporten nodig, ook in duivensport.

 

CIRKEL

Daarin heb ik het soms over de cirkel die rond moet zijn.

En je bent zo goed als de zwakste schakel.

Goede duiven vormen de voornaamste schakel maar je zal nooit winnen zonder motivatie, vorm, vlot binnenkomen en een gunstige ligging/wind op de dag dat gevlogen wordt.

Velen ook kregen door toeval goede duiven of gingen door pech bergafwaarts.

 

ARMAND

Zo herinner ik me wat Armand Schoolmeesters me ooit vertelde hoe hij destijds aan die goede duiven kwam.

'Puur toeval' zei die. 'Je moet weten dat ik een jonge duif had die te dom leek om voor de duivel te dansen. Zelfs van lapvluchtjes van 5 kilometer raakte ze niet thuis.

Overal liep dat onnozele prul binnen tot ik het kotszat werd ze nog ergens terug te halen en haar in de voli're smeet.

Waarom weet ik nog niet maar ik liet ze een paar jongen groot brengen.

Het werden 2 supers en die zou ze nog veel geven.

 

KLAK EN HOUBEN

Zo had Klak zijn 'Knook'. Het was 'geen duif gewijs', Klak wilde zo'n gedrocht niet op zijn hok en kopers hadden evenmin interesse.

Dan moet hij naar de poelier besloot hij maar juist voordat hij hem in wilde pakken werd een doffer door de roofvogel gepakt en nu had hij een probleem. Hij kwam een doffer te kort.

Dan laat ik die 'Knook' maar leven besloot hij en 'guess what?'

Hij werd vader van 'de 613', een van de beste vliegers die Klak ooit had.

Iets soortgelijks gebeurde ooit ook bij Houben.

Die had ook zo'n duif die niemand wilde, ik meen de Artiest, en dat bleek zijn geluk te zijn. Diens nazaten maakten Houben beroemd over heel de wereld.

 

GEERTS

Misschien herinneren de zoons het zich nog maar in de tijd dat hij Union Antwerpen terroriseerde had ik nogal veel contact met William.

Diens hellevogels kwamen, zoals zo vaak, van een volslagen onbekende liefhebber, Fonske Jacobs uit Sint Gillis.

Die had heel goede, maar goede duiven hebben wil niet altijd zeggen naam hebben besefte William toen al.

Hij haalde bij Jacobs wat voedsterduiven en nadien eieren van diens kwekers om die daar onder te schuiven.

Bij een koppel voedsterduiven echter paste de datum niet, William besloot de jongen van dat voedsterkoppel, eigenlijk bestemd voor de poelier, ook maar door te houden, opruimen kon altijd nog.

Een ervan werd de topvlieger van zijn hok.

 

WOUNDED KNEE

Zelf was mijn 875 een verhaal apart. Een formidabele vlieger tot hij van een vlucht met mooi weer achterbleef.

Vier dagen later lag hij meer dood dan levend, helemaal opengereten voor het hok.

Hart en ingewanden hingen er bijna uit.

'Hoe kon die thuiskomen?' vroeg ik me af.

Talloze malen stond ik op het punt hem uit zijn lijden te verlossen maar zie, langzaam herstelde hij, zijn borstbeen op twee plaatsen gebroken, een poot krom maar het eten kwam niet meer uit zijn opengereten krop.

Of ik nadien een fout maakte of pech had weet ik niet maar feit is dat ik er voor mezelf veel te weinig jongen uit fokte.

Onder diens nazaten zijn meerdere NPO winnaars, nationale asduiven en zelfs Olympiadeduiven.

Helaas niet op mijn hok.

 

VERDER

Talloos zijn ook de voorbeelden van een duif die verloren ging, teruggehaald werd en zich ontpopte als een superieure vlieger of kweker.

Ook in duivensport hangen roem en roemloosheid, winnen of niet winnen vaak af van heel kleine dingen.

Een wel of niet gebroken eitje, een roofvogel of elektriciteitskabel kunnen het verschil maken.

Overigens had het Nederlandse elftal al 23 wedstrijden niet meer verloren en dat kan je niet toeschrijven aan geluk alleen.

Ook in duivensport zijn het meestal dezelfde die geluk of pech hebben.

Bij een goed liefhebber worden eitjes minder snel kapot gevochten, worden duiven minder makkelijk ziek, komen duiven beter binnen van de vlucht.

Bijna elk jaar weer zijn het dezelfde liefhebbers die domineren.

'Waarom moet net mij dat weer overkomen?' hoor ik liefhebbers soms jammeren als ze weer eens tegenslag hebben.

Als U denkt dat de kampioenen nooit pech hebben denkt U verkeerd.

Maar die weten dat op te vangen.

Daarom zijn het kampioenen.

 

TOT SLOT

Overigens had Orleans 2 weken terug in Antwerpen en Limburg nooit gevlogen mogen worden. Het slechte verloop, de massale verliezen ook, was geen kwestie van pech of toeval. Dit KON niet goed aflopen.

Meer dan 400 kilometer bij die verschroeiende hitte en tegenwind is er voor jongen echt over. Dat moeten de verantwoordelijken toch ook weten?

Nu schoten ze zich in eigen been want dat gaat op Bourges een pak duiven schelen.

De (Zuid) Nederlanders deden het beter. Daar stond ook Orleans (oude) op de affiche maar die vlucht werd met 150 kilometer ingekort en' met een nacht mand.

En het concours (uit Creil) verliep vlekkeloos.

Jongen spelen bij (plaatselijk) 35 graden en tegenwind waarbij je met veel drinken in de schaduw zit te letten?

Beschamend!