Ga direct naar de inhoud.

In de val

Dat het in onze sport voornamelijk draait om kwaliteit heeft men hier al vaak kunnen lezen. Maar de vraag van velen is "hoe kom je daar aan?"

Het antwoord is van een verbluffende eenvoud:

Op alle mogelijke manieren.

Die kan je kopen, krijgen, ruilen en zelfs zo maar opvangen.

Bij mij was de prijs die ik betaalde veelal omgekeerd evenredig met de kwaliteit.

Met andere woorden:

De duurste, die van de beroemdste hokken ook, waren meestal de slechtste.

 

IEDEREEN ANDERS

Wijlen Albert Marcelis heb ik vaak horen zeggen dat hij nooit geld aan duiven gegeven had en met maar met weinig duiven niet slaagde.

Hij moet een speciale geweest zijn.

G v d Wouwer is een soortgelijk verhaal. Die werd ook een grote en het geld dat hij besteedde was aan bonnen.

Verder lijken me de Antwerpse kampioenen Boeckx, Vloemans, Stickers Donkers (allemaal vitesse) ook geen mensen die veel geld aan duiven gaven.

Dat geldt ook voor hun provinciegenoten R Diels, M Wouters, Jos v d Veken, stuk voor stuk uitmuntend op de halve fond.

Ook Maurice Voets en diens vriend Gust Christiaens bouwden destijds hun stam voornamelijk op met krijgertjes.

Claessens, Verkerk en naar ik meen ook Vandenabeele begonnen pas flink te investeren toen hun faam gevestigd was.

Die waren voordien slimmer en wisten waar voor weinig geld goede te halen.

Ook Nederlandse Harrie Kennis, al vele jaren top, hield de beurs gesloten.

Leo Heremans, Koopman, P Huls, wijlen K Schellens, Verreckt Arien, Veenstra en anderen daarentegen kochten zich dan weer kampioen.

 

VOORDEEL

Of je niet bevoordeeld bent als je niet op enkele euro"s hoeft letten?

Een beetje misschien, maar niet zo veel als sommigen denken.

Degenen die zich kampioen kochten zijn ook liefhebber!

Wie had er enkele jaren geleden van Toine Lowet gehoord?

Pascal Verreckt!

Hij kocht er 2 rondes eieren (ik durf wedden voor weinig geld) en met enkele daarvan werd de weg geplaveid naar nationale roem.  

Talloze anderen probeerden zich ook kampioen te kopen maar faalden hopeloos.

Omdat die geen liefhebber zijn, 'het' niet in de vingers hebben.

Hoe zaken lopen kunnen zie je bij Jan en zoon Bart van Oeckel uit Turnhout.

Jan speelt al jaren goed. Een koper was hij nooit. Bart, op de fond sterk aan het komen, is de tegenpool van vader. Die ging kopen waar hij de goede wist zitten.

 

IKZELF

Vroeger dacht ik ook dat je successen met geld af kon dwingen.  

De eerste duiven die ik kocht kwamen van Joske Smits Zandhoven. De ouderen onder ons, en dat zijn de meeste, herinneren zich diens naam misschien.

Ik was nog een snotneus, toen de schoonvader van Georges van Riel, 1, 2 en 3 won in de destijds vermaarde Atoomprijskamp in Lier.

Was 1, 2 en 3 winnen al sensationeel, nog "straffer" was dat hij het deed met 3 broers.

Ik er naar toe, kocht er uit dezelfde ouders en bingo.

Naar Maurice Voets ging ik nadat, jaren later, in Antwerpen de overkoepeling het levenslicht zag.

Die was geen lang leven beschoren omdat de Zuidoosthoek bijna wekelijks met alles weg was.

Of dat kwam door betere duiven of betere ligging is ook vandaag de vraag.

Ik kocht bij Voets 2 manden vol duiven en zal nooit vergeten wat de sympathieke en bescheiden kampioen uit Kessel toen zei:

"Daar zou toch iets goeds tussen moeten zitten."

En er zat inderdaad een bijzonder goed koppel tussen.

En veel slechte.

 

INTEELT

Nu ik toch Zandhoven vernoemde, daar woont Dirk van Dijck, beroemd door die ene duif "de Kannibaal".

De stamboom kan je duizenden keren van internet plukken en niets doet vermoeden dat Den Dirk (en destijds diens vader) veel geld gaven voor de ouders.

Goede kwekers krijg je door een eigen stam en een eigen stam krijg je door inteelt. Zeggen ze!

Maar is dat ook zo?

Neem de eerder genoemde Kannibaal: Een product van kruising.

Neem het 'Kweekkoppel' van Meulemans, vaak beschreven als het beste kweekkoppel ooit.

Ook een kruisingsproduct!

De "Wittenbuik" van Vandenabeele eenzelfde verhaal.

Aan inteelt moet je doen als je wilt verkopen, kruisen als je goed wilt spelen.

Hoewel dient gezegd dat je op veel tophokken stuit op een rode draad.

De "Artiest" bij Houben, de "Kleinen" bij Vandenabeele, de "Kleine Dirk" bij Koopman, het "Goudhaantje" bij R Diels, de "Dikke Lowet" en "Lang Lowet" Bij Verreckt Arien.

 

GEFOPT

Zelf kreeg ik dus goede en ook kocht ik goede.

Maar slechte kocht ik oneindig veel meer wat overigens niet vreemd is als ik zie hoeveel slechte ik zelf kweek.

Daarom voelde ik me ook nooit bedrogen.

Een keer echter, uitgerekend toen ik de zaken grondiger aan wilde pakken, werd ik gefopt. Of sprake was van kwade wil weet ik niet; een (dure) les was het wel.

 

IN DE VAL    

Ik had bij een beroemde Belg een hele ronde gekocht. Nadat ik had afgerekend stelde die voor een hapje te gaan eten.

- Bij de soep zei hij dat hij minstens 3 keer per week met de duiven reed.

- Bij de biefstuk dat hij elke week tegen geel kuurde.

- Bij de kaas dat hij om de drie weken kuurde "tegen de koppen".

- Bij het ijs dat hij zijn duiven voor elke belangrijke vlucht inspoot met Lincospectin.

- En bij de koffie zei hij dat om de 2 weken een dierenarts over de vloer kwam.

Toen we afscheid namen wist ik het al.

Ik had een miskoop gedaan!

 

DE MORAAL

Haal geen duiven bij van medicijnmannen.

Ga ook niet naar echte vaklui die 10 uur per dag op hun hok zitten.

Haal ze bij voorkeur bij mensen die er minder voor doen dan jij en toch hard spelen.

Heb je te veel geld?

Koop de topduiven zelf.

Is geld een probleem?

Koop MEERDERE jongen en eieren voor weinig geld, liefst bij mensen uit eigen streek van wie je rammel krijgt.

Nederlanders kopen nog steeds meer in Belgie dan omgekeerd.

Opvallend is dat velen slagen met duiven van D v Dijck, Vandenabeele, Heremans. En nog opvallender is hoe velen mislukken met duiven van andere beroemdheden.

Omdat de laatste er te veel met medicijnen aan zitten?

Denk overigens niet te snel dat je bedrogen bent als je niet slaagt.

Zelfs de grootste kampioen tekent er voor als hij van 100 jongen 10 goede kweekt.

En 100 min 10 goede = ' !!!