Opnieuw wat tips 4
Zonder hoog van de toren te willen blazen durf ik zeggen dat nergens zulke interessante reportages staan als in De Duif.
Reportages die het gewone alledaagse ontstijgen en waarbij de schrijver probeert te achterhalen wat de betreffende kampoen onderscheidt van andere.
Zo"n reportage verscheen over Leo Heremans waarbij me vooral een ding opviel.
SPENEN
Maar eerst iets anders.
Bij mijn top 10 in de grote ergernissen staan:
- Jaloezie.
- Leugens en roddel.
- Niet binnenkomen van duiven na een vlucht.
- Bange duiven.
- Duiven water geven.
Dit in willekeurige volgorde.
Vooral aan bange duiven heb ik een gruwelijke hekel. Daarbij komt dat er misschien wel van nature bange duiven zijn maar heel weinig.
De meeste worden bang GEMAAKT.
En een duif die eenmaal bang IS is bijzonder moeilijk terug in het gareel te brengen.
Je kan dit vergelijken met kleine kinderen die zich niet gedragen.
Vooral heel jong contact met de liefhebber is belangrijk. De meeste van ons hebben ongetwijfeld wel eens meegemaakt dat een koppel jongen werd grootgebracht achter een plank of schab zodat ze amper of nooit de melker zagen.
Als die dan ongeveer vlug zijn zijn ze vaak zo schuw dat ze het hok rondstruinen als ratten, zo schichtig.
Veel liefhebbers zetten de jongen op de grond als die een 16 tal dagen oud zijn.
Ik ook. Alle duiven, meestal vooral duivinnen, kunnen dan alle jongen voeren.
ANDERS
Leo Heremans is een man die alleen maar schaapmakke duiven heeft.
Ik schrijf vaker dat de band met je duiven goed is als je die allemaal met EEN hand kan pakken. Leo kan dat bij de meeste. Soms zelfs vanuit de spoetnik.
Maar zo iets komt niet vanzelf.
Wat hij doet als hij de jongen speent is die niet op de grond zetten maar op een grote plank op ruim een meter hoogte.
Hij kan die dan zelf wat bijvoeren, soms in de vorm van een versnapering, over de bolletjes aaien en rustig pakken.
Weer wat geleerd. Ik ga dat voortaan ook doen.
OOK EEN IDEE
Vroeger (en nog) werd vaak gebruik gemaakt van 2 stel drinkbakken om verspreiding van geel te voorkomen.
Maar geel wordt bij velen steeds minder een probleem en tegenwoordig laat ik het water staan met daarin wat knoflook.
Dat laatste is misschien overbodig maar ik doe het omdat zo velen het doen en ik het idee heb dat het een van de redenen is dat geel zich minder verspreidt. Maar bewijzen kan ik natuurlijk niets.
Behoort dat dubbel stel drinkbakken dus toe het verleden, nu heb ik twee voertrommels bij de hand ALTIJD wanneer ik de duiven ga voeren of binnenroep.
In de eerste zit wat snoep, grit en pinda"s.
Spul waarop duiven verzot zijn heeft men al begrepen.
Dat krijgen de duiven eerst.
Die kennen dat gauw en komen op je af als je het hok betreedt.
Of vliegen in de bak als je je hand uitsteekt.
Bij het binnenroepen hetzelfde. Ik gooi geen voer op de valplank maar dat mengseltje. Vooral op pinda"s zijn ze verzot.
En je wil weer niet weten hoe gauw ze dat kennen.
Ook bij lapvluchten en wedvluchten ligt dat steeds op de valplank.
Aldus bereik ik dat ze snel landen, maar niet snel binnenkomen.
Dat hoeft (in Nederland) niet, eenmaal op de antenne die buiten ligt, zijn die geregistreerd.
De meeste lopen niet direct binnen maar pikken eerst wat van de valplank en die
nodigen andere duiven die van de vlucht komen uit daarbij te vallen.
Uiteraard kan dat niet in Belgie waar de antennes binnen liggen. Is het hok leeg dan kan je ook daar wat pinda"s en snoep leggen.
PARATYFUS
lk kreeg nogal wat vragen over paratyfus.
Dat is een vervelende kwaal waarbij ook dierenartsen vaak voor raadsels staan.
- Als je de mest laat onderzoeken en die is negatief dan nog ben je niet 100 percent zeker dat duiven niet besmet zijn.
- Duiven kunnen na genezing weer goed gaan vliegen.
- Als je ent dan nog ben je niet zeker dat je gevrijwaard bent of blijft.
"Er is geen staat op te maken, ik maakte al de gekste dingen mee" beweert dierenarts H de Weerd.
Of het verstandig is de duiven te enten?
De ene kampioen beweert van wel, de andere van niet.
Ook dierenartsen verschillen van mening.
Ik weet het niet. Maar als je het had denk ik toch dat je moet enten.
VREEMDEN
Ik had een aantal jongen die hier binnen gelopen waren mee gegeven aan iemand die een centraal hok beheert.
Zo"n man bezorgt ze terug bij de eigenaar.
Twee van die jongen echter kwamen terug. Op het hok hadden die hier niet gezeten, wel in een grote bak voor opvangers.
Dat centraal hok is een flink eind hier vandaan daarom was mijn verbazing groot dat er twee terug kwamen.
En wij duiven maar opleren van 2 kilometer, 5, 8, 10, 12, 15 enzovoorts.
En er soms nog een hoop verspelen ook.
Is dat allemaal moeite om niks?
Hebben die mannen toch gelijk die ze ineens 15 kilometer of verder weg brengen?
Of de andere die ze een voor een lappen?
Ik weet het ook niet.
ANDERE BOEG
We krijgen in Belgie een vliegprogramma dat er heel anders uitziet dan gewend.
Elke week een nationale vlucht voor jongen.
Veel liefhebbers zijn enthousiast.
Misschien is het een prima zet, misschien ook niet. Dat weten we pas na het seizoen.
Ik ontkom echter niet aan de indruk dat vooral grote hokken er van gaan profiteren.
Mensen als Vercammen en Vandenheede die veel duiven hebben maar ook veel goede. De kleinere liefhebber met een beperkt aantal jongen zal zich weer beperkingen op moeten leggen.
AL je jongen op AL die vluchten WEKELIJKS spelen is duiven naar de knoppen helpen. En dat kan nooit de bedoeling zijn.
Anderzijds is die wekelijkse spanning misschien net iets wat de sport nodig heeft.
Nu de media er nog boven op, met name de dagbladpers.