Ga direct naar de inhoud.

Waar het fout ging

Toen ik van het forum kwam was het nacht en de reis was nog lang.

Ik had goede zin omdat er zo enorm veel volk op was komen dagen, pakte een CD en zette "the sound of silence" op.

Ik wist dat ik dat nog vaak zou doen. Want een van mijn afwijkingen is dat er dagen zijn dat van "s morgens tot "s avonds hetzelfde liedje in mijn hoofd spookt.

"The sound of silence" is er een van.

Mijn vrouw kijkt me soms niet begrijpend aan als ik achter de computer zit en ze de godganse dag hetzelfde liedje hoort.

Dat kan trouwens ook Neil Diamond zijn, Marty Robbins of een andere "gouwe ouwe".

Geen Cold Play of andere van die moderne troep.

Bij goede muziek functioneer ik beter, kan ik beter denken.

Hoewel ik soms denk dat niet denken, of zeg maar dom zijn, het leven een stuk aangenamer maakt.

 

IN DE GREEP

Nu dacht ik aan Chinezen. Ik had gelezen dat de staatsschuld in Amerika was opgelopen tot 35.000 euro PER PERSOON.

En de Chinezen hadden die schuld voor een groot deel overgenomen zodat Amerika steeds afhankelijker wordt.

En dan te weten dat het nog maar enkele tientallen jaren geleden is dat China straat arm was. Toen alle mensen in een communistisch land geacht werden even rijk te zijn. Even arm dus.

Natural voerde als een duiven uit naar China aan 500 frank stuk. Die hadden een vooruitziende blik.

Want tijden veranderden en dat arme China van voorheen helpt ons nu in het "rijke westen" overeind houden.

Erger nog, ze dreigen ons in een wurggreep te krijgen.

Ook duivensport ontkwam niet aan hun expansie drift.

Als de 10 voornaamste opkopers van China het op een akkoord zouden gooien en geen duiven meer zouden kopen zou een bedrijf als Pipa met zo veel werknemers van de ene dag op de andere omvallen. Ze hebben dus ook Pipa in de greep, ook Pipa werd afhankelijk.

"The sound of silence" was afgelopen. Ik drukte op Replay, mijn hersens waren nog helder. En ik dacht over "het in de greep hebben", "afhankelijk zijn".

 

DE MEDIA

Want wie ons allemaal in de greep hebben zijn de media; die be'nvloeden ons denken en handelen.

Krijg je een (propaganda)filmpje te zien van de Syrische autoriteiten dan denk je "schop die opstandelingen het land uit".

Zie je een (propaganda) filmpje van de opstandelingen dan denk je "wat een schoften die Assad en kornuiten.

Het is allemaal begonnen in Vietnam. De Amerikanen zouden de oorlog verloren hebben door de media. Het thuisfront pikte de beelden niet langer waarop ze zagen hoe hun zoons, mannen en broers in body bags huiswaarts keerden.

Het eerste wat men nu bij conflicten doet is trachten tv stations te bezetten. Dan kan men mensen be'nvloeden, in de greep krijgen.

Werd ook de verkiezingsstrijd In Amerika niet op tv uitgevochten?

Helaas heeft men de macht van de media in duivensport nooit onderkend. Het is een van de oorzaken van het verval.

 

JONGE JAREN

Ik moest aan dit alles denken toen ik bij het opruimen uit kwam bij een brief van de belastingdienst van begin 80-er jaren. Ik moest op het matje komen vanwege "fraude bij mijn belasting aangifte".

Ik herinner me hoe ik destijds wit weg trok en belde wat er mis was want ik meende nooit buiten de lijntjes geleefd te hebben.

Toen gaf ik overdag les, dat deed ik "s avonds, ik was redacteur van De Vredesduif, schreef wekelijks een kolom over duiven in twee dagbladen en in een weekblad.

Maar wat bleek?

Mijn boekhouder was zo slordig geweest de inkomsten van een duivenrubriek in een Dagblad niet op te geven terwijl ik die wel aan hem had doorgegeven.

Maar de inspecteur had er geen boodschap aan. Ik was verantwoordelijk.

Ik zag daar ook een brief liggen met een handschrift dat ik kende.

"Doen jullie dat zo?" vroeg ik.

"Ach meneer je moest eens weten hoeveel brieven hier binnen komen om anderen te verraden. Bijna altijd van "vrienden", collegae, buren of familie" zei de inspecteur.

De dag dat ik de boete betaalde was ook de dag dat ik besloot te stoppen met over duiven te schrijven in dagbladen.

Misschien slap van me maar verraden worden door een sportgenoot?

Daarmee had ik het gehad.

En duivensport begon in de regio uit beeld te verdwijnen.

"Hello darkness my old friend" zong Paul Simon.

 

JAMMER

Men vraagt me soms wat we zouden moeten doen om de neergang te stoppen. Of om duivensport nieuw leven in te blazen.

Zoals vroeger wordt het nooit meer, maar dat is geen reden om fatalistisch te zijn.

Twee zaken zijn van belang:

- De sport moet meer gezinsvriendelijk worden. Je zou in deze tijd als vrouw met kinderen met een duivenmelker getrouwd zijn die 3 avonden per week of meer in het clublokaal moet zijn om in te manden, klok weg te brengen, klok op te halen en dat voor verschillende vluchten.

Kan niet. Is niet meer van deze tijd.

- En... we moeten (TERUG!) in beeld komen.

Vroeger had ieder dagblad zijn duiven pagina.

Soms zelfs een op maandag en een op vrijdag.

In mijn kinderjaren had Paul Jacquemijns, of hoe schrijf je dat, voor het weekend zijn duivenpraatje op tv.

Nog niet zo lang geleden waren er op zaterdag en zondag de duivenberichten op de nationale omroep vlak voor het uur. In Belgie en in Nederland.

Je wil niet weten hoe daar ook door niet liefhebbers naar geluisterd werd. Om meer te weten over het weer

Ook in regionale weekbladen kreeg onze sport aandacht. Wat werd ik daar vaak over aangesproken als goed gespeeld werd. Zelfs door mijn leerlingen.

Ik zette Roy Orbison op.

 

UITDAGING

Maakte duivensport vroeger onderdeel uit van de samenleving, nu moet ik vaak uitleggen wat het is. Ook hoor ik talloze malen, "mijn grootvader had vroeger ook duiven". Bestaat die sport nog?" Triest!

 

De uitdaging van nu is de sport terug in beeld te brengen. In streekblaadjes, dagbladen, op regionale of liever nog nationale tv. We moeten terug in beeld!

 

Daarom dat ik er geen probleem mee heb als in een krant gewezen wordt over de enorme prijzen waarvoor duiven soms verkocht worden.

Onlangs was ik in de Algarve waar men aan een gigantisch gebouw bezig was.

Op een enorm bord waar je niet naast kon kijken stond dat het ging om een clubgebouw voor duivensport.

Iedereen die langs kwam las het.

Daar hebben ze de boodschap begrepen. En de sport gaat er niet achteruit.

Men hoort soms dat iemand liefhebbers werd omdat hij door de duivenbacil besmet raakte. Maar om besmet te raken moet er wel een besmettingsbron zijn.

Sporten die veel aandacht krijgen in de media groeien.

En als ze groeien krijgen ze nog meer aandacht.

 

GOEDE INVESTERING

Als ik een miljoen te besteden had om duivensport te redden "stak" ik dat niet in hokjes bij scholen. Maar aan de media.

Daarom past respect voor mensen die tegen een karige vergoeding de duivenuitslagen in kranten zetten. Of soms zelfs een reportage.

Want hoe meer we uit beeld raken hoe slechter we er voor staan.

Ik stopte voor mijn huis. "In dreams" was net ge'indigd. Ik drukte op replay en bleef even zitten. Mijn vrouw schoof de gordijnen opzij. En schudde haar hoofd.

Op "only the lonely" wachtte ik maar niet meer.

Mijn vrouw had me al (weer) te lang moeten missen voor die duiven.