En wat nu?
Belgische J T stemt heel zijn vliegseizoen af op de vitesse.
Het spel met oude begint voor hem half maart en duurt tot half mei, alleen maar Quievrain, dan nemen de jongen het over.
Als ik dit schrijf is het zondag 24 maart. Normaal gesproken zou hij vandaag voor de derde keer met duiven gespeeld hebben maar... de vlucht is voor de derde keer uitgesteld. Neem daarbij dat ook twee leervluchten werden afgelast en dan wordt weer maar eens op pijnlijke wijze duidelijk dat het plezier dat we in spelen met duiven hebben voor een zeer groot deel bepaald wordt door het weer.
En nu dat zo extreem is stellen liefhebbers zich vragen. Vooral in Nederland.
VRAGEN
In Nederland kent men immers een oplopend vliegprogramma. Niet zo sterk als in Duitsland, maar toch.
In het voorjaar enkele weken niet meedoen betekent al meteen dat de duiven een sprong moeten maken, iets waar vooral jaarlingen niet op zitten wachten.
EEN week later starten of EEN week overslaan is geen probleem. Maar veel gekker moet het toch niet worden.
Duiven moeten worden voorbereid en die voorbereiding hebben duiven dit polaire voorjaar moeten missen.
Dus zit men met vragen.
- Bij welke temperatuur kan men probleemloos duiven leren en spelen?
- Hoeveel lapvluchten moeten oude duiven hebben gehad om daarmee verantwoord van start te gaan?
TEMPERATUUR
De gewaardeerde v d H vond een temperatuur van 12 graden het minimum. Veel kouder mocht het niet zijn.
Mij lijkt dat hij aan de voorzichtige kant was.
Ik heb een vrij goede boekhouding en die leert dat wij hier diverse keren probleemloos met duiven speelden bij enkele graden boven nul.
Enkele jaren geleden heb ik in China (jonge) duiven opgewacht van een vlucht van 500 kilometer, eveneens bij drie graden boven nul.
Die vlucht verliep probleemloos al dient vermeld dat de duiven er na thuiskomst ontredderd bij zaten.
Mij lijkt dat je er geen aantal graden Celsius op kan zetten.
Een dag of tien terug zaten mensen hier buiten. Het was 6 graden en... het voelde aangenaam in de zon.
Het was wel loofstil.
Dezelfde mensen liepen huiverend van de kou rond bij 8 graden Celsius. Toen stond er evenwel een stevige wind. "Gevoelstemperatuur" noemt men dat.
De enige temperatuur die duiven trouwens kennen.
Wat dus een grote rol lijkt te spelen is de wind.
Bij windstil weer kan meer
HOE VAAK?
Moeten oude duiven vaak gelapt worden?
Ook hier past enige nuance. De noodzaak tot (gedegen) lappen verschilt van liefhebber tot liefhebber.
Iemand voor wie presteren niet hoeft, als de duiven maar aankomen, hoeft niet veel te lappen. Maar de meeste willen, als ze spelen, ook prijs winnen. Voor hen ligt het anders. Maar, zoals gezegd, is de ene liefhebber de andere niet.
Twee uitersten als voorbeeld:
LIEFHEBBER A:
A heeft zijn jongen 2012 duchtig gespeeld. Wel een keer of 5 van 400 kilometer. Bovendien is hij iemand die zijn duiven in de winter, als het enigszins kan, los heeft. Geleerd van dierenarts Marien. Daar zie je ook hartje winter, bij temperaturen onder nul, de duiven door het luchtruim klieven.
Het lijkt me dat mensen als A, die hun ervaren duiven heel de winter los hebben, amper hoeven te "dragen".
Dilen uit Ravels, ik schreef eerder over deze superman op vitesse, leerde zijn duiven 1 of 2 keer op. Soms zelfs helemaal niet. En wat slecht spelen was wist hij niet.
LIEFHEBBER B:
Bij b is de situatie totaal anders. Die heeft veel jaarlingen die verleden jaar, als jonge duif, weinig mand zagen.
Bovendien laat hij in de winter geen duiven los. Die zitten vanaf eind september tot begin maart binnen.
Zo"n man vraagt natuurlijk om problemen als hij die duiven gaat spelen zonder die vooraf grondig op te leren.
Met duiven die maanden lang niet los kwamen moet men in het voorjaar voorzichtig zijn. Heb je veel onervaren jaarlingen dan kunnen die amper genoeg gelapt worden maar wel op een voorwaarde: Het weer moet goed zijn.
SLECHTE ERVARINGEN
Zelf heb ik tien jaar niet met jongen gespeeld. De aanvulling bestond steeds uit zomerjongen die in september enkele keren van Quievrain werden gespeeld.
Ik heb dat geweten.
Talloze duiven verspeeld in het voorjaar. Niet de duiven die steeds te laat waren, maar juist die duiven die enkele keren stampvroeg waren gingen bij minder goed weer verloren.
Uitzonderingen daargelaten kan je stellen dat ervaring absolute noodzaak is.
Dat merk je best in die regio"s waar de later gekweekte jongen apart vliegen, dus in een apart concours staan.
De vluchten voor die laatjes staan oneindig veel langer open dan de "normale" vluchten voor voorjaarsjongen en oude.
Met alle weer en elk weekend weer opnieuw. Uitzonderingen daarop bestaan niet.
EERSTE VLUCHTEN
In veel samenspelen kent men de lui die vooral de eerste vluchten enorm spelen.
Om nadien terug te vallen. Neem gerust van me aan dat het liefhebbers zijn die grondig werk maakten van lappen.
Die mannen die van quit af enorm spelen, zowel met oude als jongen, en die beweren dat te doen met duiven die amper geleerd werden moet je niet geloven.
Voor mij zijn dat geen super kampioenen maar super leugenaars.
Dirk van Stickers Donkers heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij duiven lapt bij het leven.
Zou hij al die moeite doen als hij niet stellig geloofde in het nut ervan?
Zou hij ook de 20 eerste prijzen kunnen spelen van een vluchtje van amper 50 kilometer met duiven die amper geleerd zijn?
Niet geloven.
OPVALLEND
Is het U trouwens opgevallen dat veel liefhebbers die op een Nationale vlucht voor jongen uit blinken hun duiven de dagen voor die vlucht veelvuldig lapten?
Soms zelfs bijna dagelijks.
Dit jaar hebben we in Belgie wekelijks een Semi Nationaal voor jongen.
Het wordt door velen toegejuicht. Toch vrees ik dat het in het voordeel is van de profs. Van de mensen dus die niet hoeven werken.
Maar zijn die niet op velerlei gebied voor?
Daarmee rijst de vraag of iemand met een dagtaak iets in duivensport te zoeken heeft. Ik heb intense bewondering voor mensen die goed spelen terwijl ze toch een volledige dagtaak hebben.
Hoewel er van zulke, mensen die nog moeten werken dus. niet veel zijn.
Of beter, niet meer!