Ga direct naar de inhoud.

Sjonge jonge 3

In het voorjaar had hij al gevraagd of hij met een buitenlander langs mocht komen.

"Hij" is een tussenpersoon. De buitenlander wilde duiven kopen, zes stuks, en of ik er 10 terug wilde houden.

"Van de beste natuurlijk."

"Van de beste? Natuurlijk!"

Als er tien man over de vloer komt voor duiven willen ze allemaal van de beste.

Net als die kopers van bonnen.

Nu zijn er mensen die zo goed zijn (of gek?) en tot 20 bons of meer geven.

Ook de man die als 20e om zijn jonge duif komt rekent op het beste terwijl je mag veronderstellen dat de schenker toch eerst aan zichzelf denkt.

Dus eerst pakweg 50 jongen voor zichzelf gekweekt, toen negentien bonnenkopers aan "iets goeds" geholpen en vervolgens komt nummer 20. Met evenveel hoop als de eerste. Maar dat terzijde. De tussenpersoon ook dat ik vooral de commissie niet moest vergeten. Dat was 40 procent.

 

MIDDLE MAN

Met commissie kan je geen moeite hebben.

Het kost die mannen tijd en vaak ook geld voor benzine en/of een etentje, maar 40% vond ik wel erg gortig.

Toen legde hij uit waarom dat niet gortig was. Waarom ik me vergiste.

Zijn klant was getipt dat je bij mij moest zijn voor goede. Dus de tipgever had recht op 20% maar hij ook.

"Bij mij voor goede?" Hmm.

Ik had eigenlijk moeten weigeren. Zeggen dat ze ergens anders moesten gaan maar had het lef niet. Want zo iets kan je duur komen staan.

Zo was er die kampioen uit het Antwerpse. Ooit was veel vraag naar diens duiven.

Zodanig dat hij "nee" moest verkopen toen een tussenpersoon hem vroeg om duiven voor Taiwan. Hij had niets meer.

Maar daar kon de makelaar niet mee leven. Omdat anderen hadden van de betreffende kampioen wel duiven hadden kunnen kopen zou hij enorm gezichtverlies lijden. Klanten verliezen omdat ze hem niet serieus namen.

De Antwerpenaar echter had niets en dat was het begin van veel ellende. Want later ging in Taiwan het gerucht dat de duiven van de kampioen paratyfus hadden. Weer wat later bleek dat gerucht verspreid te zijn door de tussenpersoon die er geen duiven kon kopen.

Zo gaat het soms in het wereldje.

 

TOCH MAAR

Toen kwam de dag dat "mijn" tussenpersoon en diens klant me bezochten.

Hij wilde er zes en daarom had ik er tien in een mandje gezet.

Ik had vooraf wat sedochol gegeven zodat ze bijna uit je handen schoven van zoveel zachtheid en gladheid als je ze vast pakte.

De klant bekeek de duiven zorgvuldig en knikte tevreden. Ze stonden hem aan en hij vroeg of hij ze alle tien kon kopen.

Ik deed even mijn best om moeilijk te doen en toen knikte ik.

De duiven werden ingeladen. Alle tien. Toen moesten er nog wat formaliteiten worden afgewikkeld. Stamkaarten en afrekenen.
Die buitenlanders toch denk je soms. Wat zo zon man nu weer zoeken? 

 

HET VOORNAAMSTE

Hij bekeek de stamkaarten, fronste de wenkbrauwen en vroeg of hij mocht bellen.

Het was in een taal die ik niet begreep maar het gesprek was ernstig, dat zag ik aan zijn gelaatstrekken die alsmaar meer groefden.

Toen kwam het er uit.

Hij en zijn compagnon waren teleurgesteld. Ze hadden lang gewacht, hij had een verre reis gemaakt, maar deze duiven was niet wat ze bedoelden.

"En net zei U dat U tevreden was" zei ik in mijn beste Engels.

Dat was hij ook. Tenminste' over de duiven. Niet over hun afstamming.  

Van vier van de tien was een van de ouders een aangeschafte duif.

Van de anderen een van de grootouders.

 

IN DE VERDEDIGING

Ik begreep het niet goed. Die jongen waren echt van mijn beste, en inderdaad, geen ingeteelde naar Ace Four of zo.

Ik legde uit dat die duiven die ik had bijgehaald geen slechte waren, het overblijfsel van zware selectie. Dat ik prima geslaagd was met een duif waarvan er jongen in de mand zaten. Het was de "Litlle Boy" van 2008.

Ik liet hem "Little Boy" zien en nu leek zijn humeur nog meer te zakken. Die was helemaal niet "little".

Dat komt, zei ik, omdat de man bij wie ik die kocht nogal grote duiven heeft.

De vader was kleiner dan de andere en daarom noemde hij die "Little Boy".

Die zoon uit "Little Boy" kweekte prima en hij had geluk dat hij er iets van kon bekomen.

"Maar wel een bijgehaalde" zei hij. Hij wilde zuivere. Zowel de ouders als grootouders moesten door mij gekweekt zijn.

Of ik eens wilde kijken of ik zulke voor hem had.

Van ogen, inteelt, lijnenteelt kende Gust Jansen niets. Van goede duiven kweken des  te meer.  
OOK ANDEREN

Ik zei dat ik niet hoefde zoeken. Dat in de meeste van mijn duiven minstens een van de grootouders was bijgehaald. En dat kruisingen de beste waren.

Bij mij en bij anderen. Vervolgens noemde ik wat superduiven op, duiven die over heel de wereld bekend zijn en die hij ook moest kennen.

Allemaal kruisingen.

Niet een met 4 grootouders die door de liefhebber in kwestie zelf waren gekweekt.

En was een van de beste kweekkoppels ooit, dat beroemde Meulemanskoppel, ook geen kruising?

Hij was niet onder de indruk en haalde hij een soort brochure voor de dag. Zijn kweekboek zo bleek met foto"s van zijn duiven en bijbehorende stamkaart.

Hij had een hok zuivere Koopmannen, een hok zuivere Heremans, een hok zuivere Vandenabeeles en nu wilde hij zuivere van mij.

Op een stamkaart zag ik drie keer de Kannibaal, op de andere twee keer de Wittenbuik. In een andere duif zat 3 keer de Olympiade van Gust Jansen.

Zulke duiven wilde hij en geen andere.      

En als ik ze niet had zou naar "X" gaan.

 

HIJ WEL

Die "X" had bijna enkel duiven van mij.

Daar zouden ze jongen kunnen kopen uit duiven die "X" bij mij gehaald had.

Zuivere dus. Dat ik die duiven soms uit bijgehaalde had gekweekt bleek niet meer van belang. Hij had X al gebeld maar er was een probleem. Die had bijna alleen duivinnen en hij wilde de soort zuiver houden.

Als hij bijhaalde dan liefst evenveel doffers als duiven om onderling te paren.

Hoe dom kan je zijn.

Alsof eerder genoemde Heremans, Koopman of Vandenabeele "zuivere" hebben.

Voor hen geldt hetzelfde als voor alle kampioenen. Ze kruisen.

"Kijk maar op hun stamkaarten" probeerde ik hem te overtuigen.

Het was tegen dovemansoren gezegd.

 DE MORAAL

Wil je goed spelen? Kruis je duiven!

Wil je geld verdienen met de verkoop? Vermijd kruisingen en doe aan inteelt.

Omdat veel kopers zo godvergeten na'ef zijn.

En wie dat best weten zijn' mensen die wel eens een duifje verkopen.