Ga direct naar de inhoud.

83e getekende of zo

Al gauw gaan "we" naar Brazili'. "We" zijn Nederland en ditmaal gelukkig ook Belgi'.

Kunnen we voor het ene land supporteren als het andere is uitgeschakeld.

Ik neem tenminste aan dat niet alle Belgen zijn zoals die lui die Stybar en eerder ook van der Poel hartstochtelijk uitfloten.

"Nederland al gauw uitgeschakeld?" Inderdaad, de verwachtingen zijn laag, ergo; er zijn helemaal geen verwachtingen.

Vanwege te weinig kwaliteit koos de bondscoach voor een verdedigend concept. Omdat de geschiedenis leert dat je het gemakkelijker ver schopt met verdedigen dan met aanvallen.

Maar verdedigen is nu net iets dat Nederlanders niet willen. Die willen voetbal zoals in 1974. (Bent U er nog, jongelui?)

DE ploeg van het WK was toen niet wereldkampioen Duitsland, maar Nederland.

Cruijff en consorten veroverden de harten van honderden miljoenen met attractief aanvallend spel. De Duitsers hadden in de finale niet anders gedaan dan geprobeerd Nederland het voetballen onmogelijk te maken. Maar wonnen wel.

 

NU WIJ

En nu gaat van Gaal dus doen wat Nederlanders zo verfoeien: Verdedigen.

Geheel in strijd met de Nederlandse volksaard.

Maar met een versterkte defensie en afwachtend spel is hij wel bezig het volk van zich te vervreemden, de mensen uit de stadions te jagen. Alleen teams die kiezen voor de aanval leven voort in de herinnering van miljarden. Zoals het legendarische Brazili' van 1982 al werden ze toen geen wereldkampioen.

Of het Ajax van weleer. Maar nu gaan "we" het dus op zijn Italiaans doen. Het vermaledijde Catenaccio. Italianen vinden zo iets best. Voor hen telt maar een ding: Winnen. Nederlanders willen hun spelers naar voor.

"Wel snel schakelen" kakelt de coach. Omdat ik dat niet zie gebeuren zal IK snel schakelen als ze met zijn allen voor de goal gaan liggen. Naar een andere zender gvd.

 

EN DUIVEN?

Verschillend denken over wat je wil en wat sport aantrekkelijk maakt zie je ook in duivensport. Wat de meesten willen is winnen en kopvliegen, desnoods met veel te weinig prijzen. Omdat zegevieren een grotere kick geeft dan bijvoorbeeld 8 op 8 winnen. Krantenjongens hebben al helemaal geen aandacht voor prijspercentages als daar geen kop bij is.

In Nederland wil men op tv komen op de zogenaamde teletekstvluchten.

Lukt dat dan is de vlucht gelaagd. Al is het met de 83e getekende.

KIEZEN

Mensen zien uitslagen ook door een gekleurde bril en ik ben niet anders. Zo won Vercammen enkele weken terug 1, 2 en 3 van Noyon.

Ik heb ook duiven in Belgi' zitten. Toen er van die vlucht 8 van de 10 thuis waren hadden Jos en Lars de helft.

Even heb je dan de neiging te denken dat je beter deed, maar niet lang. Al gauw besef je dat je jezelf iets wijs maakt.

Gaat het immers niet om die eerste duif als je staat te letten?

Om die schicht voordat je andere duiven zag?

Je loopt toch ook niet zenuwachtig heen en weer, voortdurend op je horloge kijkend,  om duiven na de sportgenoten te klokken maar dan wel dicht opeen?

Je vraagt je dan toch ook niet af wanneer de helft thuis zal zijn?

Je wil VOOR de anderen pakken, zo simpel is het.

Uitgaan van het halfvolle glas is prijzenswaardig maar wat Jos en Lars deden zou je zelf willen. Winnen dus. Akkoord, liefst zouden we EN heel vroeg pakken EN percentsgewijs veel prijzen. Maar we heten niet allemaal Derwa of Boeckx.

Beter dan Vercammen vanwege een hoger prijspercentage? Diep van binnen wist ik beter. The WINNER takes it all en niemand anders.

Voor alles uit vliegen is de ultieme kick. Al je meegegeven duiven op de uitslag maar 7 minuten na de buurman beginnen is dat niet.

 

MEDIA

Ook de media hebben dus bijna alleen oog voor kopprijzen.

Een andere keus is er voor met name kranten met hun beperkte plaatsruimte niet.

Ik noemde teletekstvluchten in Nederland.

Liefhebbers willen hun naam op tt zien. En geen mens die zich vragen stelt omtrent het aantal duiven waarmee werd gespeeld.

Toegegeven, ooit werd die aandacht voor de winnaar overdreven. Zoals vroeger voor

Nationale winnaars van Sint Vincent, Dax en Barcelona in Nederland.

Als iemand die veelvuldig zijn onkunde bewijst door amper prijs te winnen dan ineens de hoofdvogel af schiet op een nationale vlucht hoef ik niet te weten hoe zo"n man voert, koppelt enzovoorts.

Wel zocht ik op de uitslagen destijds naar volgepoulde eerstgetekenden. DAT waren voor mij de goede.

Netjes is misschien anders, maar een 83e getekende met geen cent er op werd genegeerd. Omdat winnen dan wel belangrijk is maar de tragiek van bijna elke sport is dat de winnaar niet altijd de beste is.

 

NA EEN VLUCHT

Dat vooral die eerste duif telt zie je steeds weer na een vlucht.

"Hoe laat zit je?" "En hoe laat zit die?" zijn vragen die mensen dan stellen.

Nog nooit vroeg iemand me wanneer ik "mijn tal" thuis had. Of de helft. 

Waarom ook spelen sommigen met zo veel duiven, los van het feit dat er zo iets bestaat als Chinezen?

Voor een hoog prijspercentage zeker niet.

Trouwens, Chinezen? Die zien ook uitslagen van hier. Die zien ook wie vroeg pakten.

Hoe veel duiven de man in kwestie mee had zien ze niet. Interesseert ze ook weinig.

Neem nu verleden jaar. De duiven presteerden hier prima. Toen kwam die vlucht waarop  wel de eerste werd gewonnen, maar te weinig prijzen. Engelse Brian feliciteerde me. Ik dacht even dat het hatelijk bedoeld was, maar dat was niet zo. Zijn stijl trouwens ook niet. "De eerste prijs is wat telt, de rest is bijzaak" zei hij.

 

STREEKGENOOT

Eigenlijk kwam ik tot dit artikel door een streekgenoot. Hij had bar slecht gespeeld. Enkele prijsJES van meer dan 50 duiven, waaronder wel een bijzonder vroege.

En mensen belden heel wat af. Over de slechte prestatie van die man werd niet gepraat. Over diens keivroege duif des te meer.

 

HOE LAAT

Hoe LAAT zit je. Of hoe LAAT zit die en die vragen mensen dus.

LAAT impliceert niet alleen het belang van de tijd van de eerste duif, ook al is het de 83e getekende, het is ook typerend.

Want eigenlijk moet het zijn "hoe VROEG zit je", of "hoe VROEG zit die en die".

Het woord "LAAT" is wat Freudiaans. Want wij  duivenliefhebbers (behalve U en ik natuurlijk) hopen, mogelijk onbewust, dat de ander LAAT zit.

Veel prijzen winnen mag, heel vroeg pakken liever niet. 

Ik zelf ben er trouwens zo een die niet verlangt naar eerlijke vluchten met voor iedereen gelijke kansen. Elke vlucht opnieuw hoop ik dat ik goed "lig" en de concurrentie minder.

Zou me moeten schamen, ik weet het, maar ik ben nu eenmaal zo.

Maar gelukkig bent U, beste lezer, anders: U gunt iedereen wat.

Ik ook maar' mezelf toch het meest.

En horen dat de sportgenoot ver voor me zit? Ik heb er nooit tegen gekund en nog niet.