Ga direct naar de inhoud.

De jacht

Het seizoen voor oude zit er voor velen op. En na weer een duivenjaar is het steeds hetzelfde liedje:

Enkele zijn tevreden, velen ontevreden. Gewoon logica. Omdat elke sport meer verliezers kent dan winnaars.

Wat winnaars en mensen die winnaar willen worden gemeen hebben is een eeuwige speurtocht naar beter. Ik ben er ook een die altijd op zoek is.

Naar betere duiven, een beter systeem of een beter hok. Er mag nog zo sterk gespeeld zijn, mogelijk wordt toch aan het hok getimmerd en mogelijk wordt toch weer gewinkeld. Zoals toen. Met W uit Zuid Holland.

 

ZUID HOLLANDER

Die W is nu goed ingeburgerd in Belgi' maar toen was dat anders.

Daarom dat we af spraken om er wat tophokken te bezoeken die ik adviseerde. Om te zien of er iets te halen viel waarmee we vooruit zouden kunnen.

Hij weet dat ik bijna allergisch ben voor grote namen en mannen met veel duiven.

Zo ben ik geworden. Door dure lessen.

Gelukkig zeggen namen ook W weinig en wij naar Belgi'. Meer bepaald  Vlaanderen. Tegen de middag waren we op de plaats van bestemming, aten eerst uitgebreid in een eerste klas Mc Donalds en vervolgens werden hokbezoeken afgelegd, twee in totaal.

 

V

Eerst werd V bezocht. Een man met 10 weduwnaars en vier kweekkoppels. Meer plaats had hij niet maar dat was voor hem geen beletsel om de sterren van de hemel te vliegen. Iets wat bevestigd werd door liefhebbers uit de streek.

Of we daar dan zoveel mensen kenden? Integendeel.

Wat we deden was telkens wanneer we een duivenhok zagen stoppen en daar vragen waar V woonde. Uit nieuwsgierigheid over wat men over V wist te vertellen. Want we hadden zelf goede en wilden ons niet over een nacht ijs wagen.

Tot we zijn huis wel vijf keer voorbijgereden waren. En overal vertelde men ons hetzelfde. Tegen V was amper te vliegen.

Hij was de man die we zochten leek het (weinig duiven maar goede) en (heel belangrijk) hij zag er betrouwbaar uit. Enfin, ik kocht er acht jongen uit zijn vier kweekkoppels. Vanwege te duur om los te laten verhuisden ze naar het kweekhok.

Amper een jaar later kwam uit een van die duiven een jong dat met snikheet weer en tegenwind de snelste van de lossing was.

Het was haar eerste stunt en helaas ook haar laatste.

En voor de rest?

Vier jaar er uit gekweekt. Vier nutteloze jaren. Het was in de tijd dat Verkerk duiven bij me kocht waarmee hij formidabel lukte en ikzelf rommel kweekte uit die 8 dure duiven. Van V reden we naar diens streekgenoot M.

 

M

Ook M was een aardige man. Hij was lovend over V zoals V vol lof praatte over M. Dat is wel eens anders als streekgenoten elkaars grootste concurrenten zijn.

De duiven waren betaalbaar en daarom dat W met een mand vol jongen huiswaarts keerde en die zou gaan spelen.

De kortste weg om er achter te komen wat voor spek hij in de kuip had.

De meeste waren niets waard, enkele redelijk, en EEN die je fenomenaal zou kunnen noemen, zowel als vlieger als kweker.

Hij won eerste prijzen van kortbij en veraf en eindigde 2e of 3e in een of ander West Europees kampioenschap.

Met nazaten zouden Vanlint en Verkerk zelfs 1e prijzen Nationaal winnen.

"Mijn maat" had het dus duidelijk beter gedaan dan ik.

Voor mij was het enkele jaren zoeken en experimenteren, de Zuid Hollander wist na een jaar al dat hij goud onder de pannen had, al was het maar EEN duif.

Echte jagers kijken niet op 100 km min of meer. Ook bij deze man gingen we op jacht.  

T

Dan was er T. Die had al voor veel geld duiven gekocht, vooral weer in Belgi', maar  kon er niets mee.

Ooit was dat anders. Toen had ik hem verwezen naar bakker Dilen uit Ravels, waar hij voor weinig geld duiven had gehaald die geweldig vlogen.

Daarom dat hij een jaar of tien terug weer aanbelde.

Of ik nog zo iemand wist. Natuurlijk wist ik die want "kleine groten" hebben altijd mijn belangstelling gehad. Samen gingen we naar J in Beerse.   

Toen had nog nooit iemand over die J gehoord, nu kent de halve wereld hem.

We werden er goed ontvangen, bij J werd je altijd goed ontvangen, de prijs was  redelijk en ook de Gelderlander ging met een mand vol jongen naar huis.

Een jaar later hing hij aan de telefoon.

Hij was teleurgesteld. Hij had zijn Belgjes gespeeld maar er was niet een goede bij.

"Onmogelijk" zei ik. "Dan was er geen vorm. Probeer ze nog een jaar." Hij heeft geen spijt gehad van zijn aanschaf en ik evenmin.

 

MAZZEL

Men moet weten dat ikzelf het jaar voordien bij die J 8 jongen had gekocht.

Uit zijn 4 beste kweekkoppels.  

Of ze iets waard waren moest toen nog blijken maar ik had vertrouwen. Toen we er om de jongen gingen die T gekocht had zat er een bij dat me enorm aanstond. Ik vroeg T of ik dat kon hebben. "Je doet maar" zei die.

Ik vroeg J wat het moest kosten.

"Neem het zo maar mee, dat is je commissie" zei J.

Het beestje (de 067) zou prima duiven geven en in feite mankeerde er maar een ding aan. Niemand wilde er eieren of jongen van.  

Omdat ze dus nog nooit van J gehoord hadden. Maar dat zou snel veranderen.

 
En dit was J, toen nog volslagen onbekend   DE MORAAL?

Goede duiven aanschaffen is heel moeilijk en ook, of zeg maar vooral, een kwestie van geluk en vertrouwen. Je bespaart je veel geld en je verhoogt je kansen als je bij iemand op de stoep staat VOORDAT anderen hem ontdekt hebben.

Want het scenario als iemand bekend wordt is meestal hetzelfde:

De man gaat meer duiven houden, de prijzen vliegen omhoog, de kwaliteit omlaag.

Ideaal is ergens meerdere duiven (eieren) aanschaffen en er mee spelen. Zo haalde F E hier verleden jaar wat eieren van de vliegers. Hij ging er mee spelen. Enkele waren niets waard, enkele redelijk en een was een super met 2e en 3e NPO. Had hij ze op het kweekhok gezet dat had hij mogelijk die super niet ontdekt en ook uit de slechte gaan kweken. Zodat hij nog meer slechte zou krijgen.

En kweken we niet allemaal veel meer slechte dan goede?

Kweekkoppels of koppels die "niets dan goud in de schotel werpen" bestaan alleen in de kraamkamer van onze verbeelding.

En op internetsites die zich bezig houden met verkopen.

Stefaan Lambregts beweerde onlangs dat er in heel Belgi' geen vijf koppels zijn die elk jaar een super geven. Ik heb ooit grotere onzin gehoord.