Kom van dat dak af
Oh wat ergerde ik me jaren terug in het voorjaar ooit aan mijn jonge duiven.
Dat waren winterjongen die het vertikten ook maar een meter te vliegen.
Ze voelden prima aan, aten goed, van Coli kon geen sprake zijn en van andere ziektes evenmin.
Dat laatste dacht ik tenminste maar omdat ik er niet helemaal gerust in was werd soms toch maar een afspraak gemaakt met dierenarts.
Een keer was dat dokter Norbert Peeters herinner ik me nog.
Die constateerde ook dat er met de gezondheid niets mis was en zei:
‘Jouw probleem heeft ook zijn goede kanten. Als jongen niet vliegen kan je die ook niet verliezen.’
Het is me altijd bijgebleven.
LATER
En inderdaad, ik bleek me veelal voor niets zorgen gemaakt te hebben.
Half mei, als het tijd werd om ze op te leren, begonnen ze uit eigen beweging te trainen en nadien kregen ze bloedvorm, elk jaar opnieuw, zonder dat ik daar iets speciaals voor deed.
Later besefte ik dat het eerder normaal is dat winterjongen in maart niet vliegen. Dan ruien die en duiven die ruien vliegen niet, dat is bekend.
Toen ze door de rui waren, dus half mei ongeveer, gingen ze ook vliegen.
Ik heb er van geleerd en nam zelfs maatregelen om het trainen af te remmen: Zwaar voeren zodat ze geen lust hadden op de vleugels te gaan.
WEER LATER
Omdat de laatste jaren toch niet met jongen gespeeld kan worden werd later gekweekt en niet verduisterd.
En jongen die pas in maart het levenslicht zien is in meerdere opzichten een totaal ander verhaal dan winterjongen, zeker als die niet verduisterd worden.
Die gooien niet meteen dekveertjes zoals winterjongen (vanwege langere dagen) en beginnen al gauw ‘te trekken’.
Maar…hoeveel voorjaarsjongen de laatste jaren aan huis verloren gingen wil je niet weten. Dat zou waarschijnlijk minder zijn geweest als ik alleen in de vlakte woonde maar dat is niet zo.
Verder gingen die later gekweekte duiven trainen in april en mei en dat was net de tijd dat oude duiven massaal worden geleerd, gespeeld of verspeeld waardoor ze gemakkelijker tussen andere duiven verzeild raken dan in februari.
EN NOG LATER
Mijn winterjongen die niet trainden gingen dat dus doen vanaf mei en zo hoort het ook.
Maar wat als ze dat niet doen?
Dan heb je inderdaad een probleem omdat de tijd er is om op te leren.
De oorzaak van het probleem kan zijn fouten bij het voeren (te veel en te zwaar) of een gebrekkige gezondheid.
De meeste gezondheidsproblemen bij duiven zijn terug te voeren tot twee hoofdzaken.
- Problemen met darmen, ingewanden, spijsvertering.
- Problemen met ademhaling, koppen en luchtwegen.
Normaal zie je wel waar je het moet zoeken als er iets mis is.
Valt dat onder ‘a’ dan kan altabactine samen met een geelkuur en rantsoeneren uitkomst brengen.
Altabactine is amper meer verkrijgbaar maar een beetje dierenarts kan je helpen aan een mengsel dat ongeveer hetzelfde is (Chloramphenicol plus furaltodone).
‘Voor de koppen’ zoals we zeggen (‘b’) zijn talloze middelen voorhanden.
Welke het beste is?
Er is geen ‘beste’.
Elke kolonie leeft in een specifiek eigen milieu met virussen en bacteriën allerhande.
Het medicijn dat bij de een helpt hoeft dus niet effectief te zijn bij de ander en dat ligt niet aan de aard van het medicijn maar aan die van de kwaal.
ZELF OPTREDEN
En wat als jongen als het vliegseizoen voor de deur staat niet willen vliegen terwijl ze niets mankeren?
Je hoort dat de laatste jaren steeds meer.
Als duiven niet ziek zijn hoeft dat niet te betekenen dat ze vorm hebben.
In zo’n situatie heb je geen keus en zal je actie moeten ondernemen.
Voor nadenken is geen tijd meer.
Als muizen op de huid gezeten worden door een kat roepen ze ook niet eerst een praatgroep bijeen maar komen ook in actie: ze vluchten.
Wat ik bedoel is er toch mee gaan rijden.
Maar dat mag toch niet als duiven niet trainen weten we allemaal?
Inderdaad maar nu is er geen keus en moet je iets.
Van heel kortbij beginnen, desnoods van niet verder dan drie kilometer en vervolgens heel geleidelijk de afstanden vergroten.
Resultaat is vaak dat ze na enkele ritjes wel trainen.
En was als er van die korte trainingsvluchtjes jongen verliest?
Wel dan heb je je vergist en waren ze NIET gezond. Een ‘ornithosekuur’ maakt soms aan de verliezen meteen een einde.
OUDE IN FEBRUARI
In februari klagen sommigen dat hun OUDE niet vliegen.
Ik zou daar niet te zwaar aan tillen.
Zulke zijn kennelijk niet in beste doen en dat kan met een onaangenaam hokklimaat te maken hebben vanwege slecht weer.
Maar in februari hoeven ze geen vorm te hebben.
Vorm krijgen duiven die enkele weken gescheiden zijn (weduwnaar dus) vanzelf en dan gaan ze ook vanzelf trainen.
Doen ze dat niet dan is er dus geen vorm en het slechte nieuws is dat je zulke duiven niet mag spelen.
GEFOPT
Overigens hebben weduwnaars die niet het hok uit wilden mij al vaak gefopt.
Je kent dat wel, je laat de duiven los, maar die klappen niet met een oorverdovend kabaal het hok uit zoals het hoort, integendeel.
Het gaat wat moeizaam en aarzelend, de een na de ander.
Verleden jaar maakte ik mee dat steeds dezelfde duif, een tamelijk goede maar geen super, weigerde het hok uit te vliegen in tegenstelling tot de rest.
‘Dat komt omdat die zich aan zijn bak hecht’ maakte ik mezelf wijs want voor een goede zoek je een excuus om die wel te spelen.
Twee weken oprij had hij me te pakken door telkens zijn prijs te missen waarbij kwam dat het telkens de eerstgetekende was.
SAMENGEVAT
Kortom, zowel oude als jonge duiven moeten tijdens het seizoen spontaan trainen.
Stil op het dak zitten betekent onheil, vliegduiven horen IN de lucht of IN het hok.
HOE LANG ze trainen is minder belangrijk dan de MANIER WAAROP.
Vliegen ze niet dan zal je iets moeten doen en wat dat is hangt af van de aard van het probleem.
Voor en na het seizoen hoeven duiven niet te trainen, tijdens het seizoen is het absolute noodzaak.
Soms krijg ik het idee dat het belang van trainen en de relatie tot de gezondheid door velen wordt onderschat.
Tenminste in duivensport.
In andere sporten weet men beter.