Ga direct naar de inhoud.

The English patien

Die film die destijds zo'n opzien baarde ook gezien?

De titel doet me denken aan de Engelsman die twee jaar geleden bij mij op de stoep stond om duiven.

Eerst wat gepraat, en geloof het of niet, als ik EVEN met iemand praat weet ik of hij een duivenman is of niet.

En dat zie je nog sneller aan de manier waarop hij een duif vast houdt.

Ik geef mensen niet graag duiven in handen maar soms kan je er amper buiten.

Voor het zekere pak ik dan een mindere, ook omdat die gemakkelijker voor het grijpen zijn dan goede.

Ik toonde hem een duif die ik bijgehaald had en op wilde ruimen.

'Een echte Schaerlaeckens duif' zei hij vol bewondering, 'zo wil ik ze ook'.

 

GEEN EER

Nu kon ik wel enkele jongen missen maar besefte dat zelfs de beste duiven van de wereld niet aan hem besteed waren.

Tweede keus meegeven aan een prijsje?

Dat was ook geen optie.

Duiven waarin je zelf geen vertrouwen hebt zijn aan een euro nog te duur dus zei ik dat ik niets had.

'Helemaal niets?' vroeg hij.

'Helemaal niets' loog ik.

'Holy shit' zei hij en vertrok.

Verleden maand hing hij weer aan de bel.

Hij wilde 'iets bespreken'.

Hoewel mijn hoofd omviel van het werk deed ik mijn best niet onvriendelijk te doen omdat ik mezelf er op betrapte dat ik met hem te doen kreeg.

 

ALLEMAAL SLECHTE

Wat hij 'te bespreken had' bleek al gauw.

Hij zat amper of de tafel lag vol stamkaarten die me bekend voor kwamen.

Die waren van mij en MIJN duiven.

Triomfantelijk keek hij me aan.

Dat had ik niet gedacht, h'?

Wat hij bedoelde was dat hij toch aan duiven van me was geraakt.

Ik bekeek de stamkaarten en zei dat het inderdaad duiven van mij betrof, er aan toevoegend 'en het zijn zonder twijfel en zonder uitzondering slechte'.

Ontsteld keek hij me aan.

- Allemaal slechte?

- Hoe kon ik dat weten?

- Er waren er toch bij van mijn beste?

'Het zijn waardeloze graaneters' zei ik, 'ik weet het zeker'.

'Holy shit' antwoordde hij en vroeg WAAROM ik zo zeker was.

 

ZO ZIT DAT

'Kijk het zit zo' zei ik.

'Ik ken veel topspelers maar niet EEN met tien echt goede duiven.

Veronderstel nu dat ze jaarlijks 50 jongen kweken dan is dat 200 jongen op vier jaar.

Conclusie?

De man die EEN echt goede kweekt per 20 duiven moet nog geboren worden.

Maar wat doen sommigen?

Ze halen van een bekend hok een aantal jongen.

Als ze geluk hebben zitten er enkele goede bij, die blijven behouden en de andere, de slechte zeg maar, worden verkocht aan simpelen van geest.

'En met slechte bedoel ik dus duiven als deze' zei ik en wees naar de stamkaarten.

'Ze komen toch uit goede ouders?' waagde hij nog een keer.

'Nou en?' zei ik en vroeg hoe hij aan die duiven kwam.

Gekocht middels verkoopsites op Internet of advertenties in kranten zo bleek.

Daarin waren die (en ook andere) aangeprezen als 'goudklompjes'.

'De opstellers van die reclameboodschappen weten zelf beter' zei ik, 'je hebt meer kans met Miss World in de koffer te duiken dan via via aan goede OUDE duiven te geraken. Die makelaars in luchtkastelen blijven hun leugens zo lang herhalen tot ze waar lijken maar de kampioenen weten beter.'

'Holy shit' zei hij en keek ontredderd naar de duurbetaalde 'stamkaarten met gratis duif er bij'.

 

ROTZOOI?

'Kijk' ging ik verder.

'Veel mensen die het kopen bij gekende namen niet kunnen laten voelen zich nadien onzeker, boos, bedrogen of zijn aan de drank geraakt.

Want sommige 'sellers' zijn als sommige politici.

Die beloofden ooit vervroegd pensioen en waar staan we nu?

We hebben geluk als we, wanneer we 85 zijn of incontinent (afhankelijk van wat er eerst komt) onze werkweek tot 50 uur kunnen terugbrengen.

Een duif is geen goede omdat die uit goede ouders komt of van een befaamd hok en verder moet je, als je iets aanschaft, bij de bron zijn.

Dus wil je duiven van Pietje Puk dan schaf je die best bij Pietje Puk zelf aan en bij voorkeur geen oude.'

'Geen oude?'

'Natuurlijk geen oude' zei ik.

'Met jongen of eieren van een goed liefhebber heb je KANS, met oude nagenoeg niet om de eenvoudige reden dat alleen een idioot bewezen goede oude weg doet en de mindere duiven voor zichzelf houdt.'

Vervolgens wees naar wat op de linkerbovenhoek van de stamkaarten stond.

Hij zag het.

'21 Augustus 2001', de datum dat die duiven verkocht waren die kennelijk niets goeds hadden voortgebracht.

'Holy shit' zei hij en vroeg hij of hij wat mocht vragen.

Natuurlijk mocht dat.

 

LOUIS VAN LOON

Of Vandenabeele Stichelboutduiven had want dat had hij ergens gehoord.

Ik kreeg een spontane hoestbui en hij veranderde van onderwerp.

Of ik Louis van Loon en diens duiven kende.

Louis van Loon?

Wat was me dat voor een rund ging het door me heen.

Natuurlijk kende ik die, Poppel is immers 5 minuten van me vandaan.

Opgelucht haalde hij adem want hij had niet alleen duiven van mij.

'Ja gelukkig' zei ik.

Hij weer:

Kan jij bij Van Loon jongen voor me kopen'? Ik heb er al maar nu wil ik er van diens

'King', van 'Speedy', 'Incredible', de 'Survivor' en 'Wonder Girl'.

'Hoe kom je aan die namen?' vroeg ik.

Hij wees naar foto's van duiven in prachtige kweekboeken.

'Louis van Loon spreekt geen woord Engels' zei ik, laat staan dat hij duiven zulke namen geeft en diens beste zijn 'de Oude Blauwe' 'de Witpen' en 'De Gehamerde'.

'Holy shit' mompelde hij en nam afscheid.

 

DE TELEFOON

Zopas dan de telefoon. Om te voorkomen dat ik in een gekkenhuis beland neemt mijn vrouw altijd op, zo ook nu.

'Is Mr Schaerlaeckens at home?' klonk het aan de andere kant van de lijn.

Mijn vrouw, een Belgische en verre van dom: 'Iemand die Engels praat en het is voor jou'.

Het was DE Engelsman.

Hij dankte me voor de adviezen, hij had veel geleerd maar wilde nog een ding weten.

Wat ik dacht van de kruising zuiver 'Hofkens' maal 'zuiver Wegge'.

Wat?

'Zuiver Hofkens maal zuiver Wegge?'

Hofkens had geen ras, die kocht overal duiven, en Wegge is al 100 jaar zo dood als het maar zijn kan.

'Holy, holy, holy shit' zei ik en greep ontredderd naar de jeneverfles.