Ga direct naar de inhoud.

Toch maar duiven

Het zou me niet verbazen als ik bij sommigen overkom als een wijsneus, een

betweter van het platteland die het allemaal wel eens haarfijn uit zal leggen hoe het in onze sport zit en ervaringsdeskundige die de hedendaagse duivenproblematiek hautain bij de horens grijpt.

Mogelijk heeft het te maken met een vorig leven in het onderwijs.

Om eventuele misverstanden voor eens en altijd uit de wereld te helpen, ik ben allesbehalve een wijsneus wel een ongelooflijke sufferd.

Soms dan toch.

Want wat ontdekte ik?

Ik ben achter, erger nog, ik ben stil blijven staan, iets wat sommigen Uwer ongetwijfeld niet ontgaan is.

Daarom excuses als mijn schrijfsels U gaan vervelen want mijn naïviteit moet voor velen onder U een gruwel zijn denk ik soms.

U bent een braaf mens, beste lezer. U had ook kunnen vragen of ik in ’s hemelsnaam wilde stoppen met schrijven wat U niet deed, een enkele uitzondering als die ex-biljarter daargelaten.

 

VOETBALLEN

Hoezeer ik stil ben blijven staan ontdekte ik in een stadion in een grote stad.

Je moet weten dat ik duiven als hobby heb (o ja?) en mijn buurman voetballen. Dat wil zeggen het bezoeken van wedstrijden.

‘Ga een keer mee’ zei hij.

 ‘Waarom niet?’ zei ik want dat was al weer enkele jaren geleden.

Dus gingen we..

Naar welke club zeg ik niet, anders ligt er straks weer een bom onder mijn bed, en waarom ik meeging weet ik niet.

‘Latent doodsverlangen?’

We waren namelijk een uur te vroeg maar toen al omringd door dolgedraaide supporters. 

Hoewel politie te paard de ‘sportliefhebbers’ (nou ja) in bedwang trachtte te houden braken vechtpartijen uit die een vredelievend plattelander als ik angst aan joegen.

En het werd alleen maar erger.

Er werd gevloekt en getierd, de hondenlullen galmden door het stadion, afgewisseld met oerwoudgeluiden als een donkere speler de bal had.

De meute was zo opgefokt dat je naar je moeder verlangde, zeker toen levensbedreigende aanstekers langs mijn oren suisden.

‘Gaat het er hier altijd zo aan toe?’ vroeg ik de buurman met bevende stem.

‘Was het maar waar’ zuchtte die zonder me aan te kijken om meteen te brullen ‘verrekte gore kutscheids krijg kanker man’.

 

OVERDREVEN?

Lijkt het U overtrokken?

Gelooft U de berichten in de kranten niet over kogelbrieven aan trainers en ontploffende bommen in SPORT stadions?

Denkt U dat de samenleving niet zo hufterig is als men wil doen geloven?

Dan heet ik U bij deze welkom in de echte wereld, beste lezer.

Dan bent U ook stil blijven staan, zoals ik.

Een enkele keer werd ik wakker geschud als ik ’s avonds niet eens zo laat de tv aanzette om er gillende ‘dames en heren’ in alle mogelijke posities ‘de liefde te zien bedrijven’ maar daar niets anders mee deden dan de volstrekte zinloosheid van hun bestaan demonstreren.

Het is zo vunzig, goor, ranzig en respectloos dat stomme beesten als duiven me  beschaafder lijken.

Na de wedstrijd zei ik tegen mijn buurman dat ik niet echt genoten had.

‘Elk zijn hobby’ zei die maar die nacht sliep ik slecht.

Hondenlullen, vechtende hooligans, aanstekers als projectielen, parende medemensen, mooie zomerse zaterdagen; alles spookte door mijn hoofd.

Na zo’n nacht probeer ik alleen het goede te onthouden, in dit geval de mooie zomerse zaterdagen.

 

ZOMERSE ZATERDAGEN

Want duiven als hobby in combinatie met een mooie zomerse zaterdag?

Niets weegt daar tegen op als je de smaak eenmaal te pakken hebt.

’s Morgens vroeg ga je naar buiten en kijkt hoe de wind staat.

Je berekent hoe laat ‘ze’ er kunnen zijn en al lang voordien vlei je je in een luie stoel onder de treurwilg.

Je kijkt naar de hemel, ziet duiven van andere vluchten overkomen en je probeert in te schatten hoe hard ze vliegen.

Je loopt nog eens langs de hokken, controleert je elektronisch systeem en je gaat weer zitten met die verlangende blik naar de hemel.

Je denkt aan ‘de 81’ die zo’n vorm had, die oude rakker die nog niet miste, die vlucht dat je bij hetzelfde weer de sportgenoten de kleren van het lijf vloog.

Dan meen je plots het suizen van vleugels te horen en ziet nog net die schicht het hok binnen duiken.

Jawel EEN DUIF en er volgen er meer.

Als de teller op acht staat belt iemand uit de voorvlucht die zegt dat ze er snel zullen zijn want hij heeft net gepakt.

Je moet er van geproefd hebben om te weten hoe dat voelt en dan laat je je dat ook niet zo maar afnemen.

 

JAMMER

Wat je daarom niet begrijpt is waar al die sportgenoten van vroeger gebleven zijn.

Hoe bestaat het toch dat zo’n toffe vrije tijdsbesteding zo in verval raakte?

Ligt het aan de tijdsgeest?

Deden we samen iets niet goed?

Zijn we in duivensport te lang stil blijven staan zoals ik die lange tijd niet naar een voetbalwedstrijd in de grote stad was geweest?

Misschien een beetje van alles.

 

75 JAAR

De NPO vierde haar 75-jarig bestaan met een landelijke vlucht uit Le Mans.

Het leek een goed initiatief, Le Mans lag wel erg westelijk maar als dat niet zo was zouden we ook commentaar hebben.

Verder ligt ‘de G P Le Mans’ lekker in het gehoor.

En een concours waar we allemaal aan mee konden doen?

Een concours waarbij alle duiven van iedereen samen los gaan?

Het riep herinneringen op aan vroeger.

Aan Orleans dat zo aantrekkelijk was dat het eerst een halve natie in vervoering bracht en nadien de internationale duivenwereld.

Men heeft het over ‘aantrekkelijk maken van duivensport’ maar wat velen  aantrekkelijk vonden heeft men ze ontnomen.

Nu leek er iets moois voor in de plaats te komen, eindelijk, maar nu wierpen die verdomde weergoden roet in het eten.

 

DUIVEN

Ik kom net uit het duivenhok, voel me ontspannen en goed.

De oogjes van de jonge duiven keken me onschuldig, spiedend en nieuwsgierig aan.

Heel wat anders dan die woeste blikken in de ogen van die andere sportliefhebbers bij en in dat stadion.

Ik streek een broedende duivin over haar staart die me vervolgens op haar beurt liefkozend enkele keren o zo zachtjes in mijn handen pikte.

Heel wat anders dan die krijsende wijven op tv ’s avonds laat.

Verleden jaar heeft Piet hier enkele keren de duiven verzorgd.

Hij leek dat met steeds meer plezier te doen en nu staat achter zijn huis een duivenhok .

Wie volgt?