Bezoek uit het Oosten
Geld maken
Dat de Russen gaan komen gelooft geen zinnig mens meer. Toch zijn we daar jarenlang voor gewaarschuwd en daartegen hebben we ons tot de tanden gewapend.
Na de val van de muur kwamen ze wel maar gewapend met armoede in plaats van atoombommen om over duivenkopende Russen maar helemaal te zwijgen.
De Chinezen, niet hun ideologische bondgenoten van weleer maar die uit Taiwan, kwamen wel. Ik herinner me nog zo'n mooie zomeravond, lang geleden alweer.
Ik zit in de tuin en de schrik slaat me om het hart want ineens ben ik omsingeld door een hoop van die donkere kereltjes, vergezeld van een hoop gekakel en onophoudelijk geflits. Geen oorlog en geen onweer.
Wel Taiwanezen. Allemaal gewapend met een fototoestel.
TAIWANEZEN
'Eindelijk erkenning', ging het door me heen. Ik inhaleerde diep de rook van een sigaret zodat mijn tenen spontaan krulden van het genot van de nicotine en sloot even de ogen.
Ik vertoefde op prachtige stranden onder wuivende palmen tussen bloedstollend vrouwelijk schoon.
Toen ik weer bij zinnen kwam moeten de dollartekens nog op mijn netvlies hebben gestaan.
Ze konden ook geen beter moment gekozen hebben.
De voorgaande vluchten had ik alles aan flarden gespeeld dus dat kon amper missen. Dat werd kassa!
Slechts een van die mannetjes, wat waren ze jong, mager en klein, sprak Engels, iets wat me in hoge mate verontrustte.
Als er van zo'n groep slechts een is die je verstaat bekruipt me altijd een gevoel van achterdocht.
Ik weet uit ervaring dat zo'n gast de prijs van duiven durft verdubbelen.
Voor de duidelijkheid schreef ik die ooit op een stuk papier maar nadien bleek dat de tolk tegenover zijn 'vrienden' mijn guldens 'vertaald' had in dollars.
Ik was zo dom te reageren en sindsdien heb ik die lui nooit meer gezien. De Taiwanees die Engels spreekt 'takes it all'.
ONVERGETELIJK
Of ik even tijd had vroeg de Engelssprekende.
Wat een vraag zeg!
Natuurlijk had ik tijd. Wie heeft er geen tijd voor Chinezen die duiven komen kopen?
Ik haalde wat uitslagen voor de dag (de beste uiteraard) maar dat was kennelijk het allerlaatste wat ze interesseerde.
Die werden achteloos van tafel geveegd.
Ze wilden duiven zien!
Ik stond al in de startblokken. Vol trots haalde ik de beste duif van het hok, streelde hem gewichtig over de staart zoals kenners dat plegen te doen en maakte het welbekende gebaar met de duim omhoog.
Ik was voorbereid op de volgende vraag: 'Wat die duif allemaal gewonnen had' maar die kwam niet.
Men wilde weten wat voor ras het was.
'Geen ras, maar wel een real good pigeon', zei ik.
'Yes, leal good pigeons', die wilden ze zien.
Dat kon. Ik had nog wel een en ander onder de pannen zei ik, pareltjes zweet van het voorhoofd vegend.
Nu haalde ik een duif zo mooi dat menig keurder al spontaan was gaan hyperventileren toen hij die in handen kreeg.
En sommige keurders kijken even nauw als de nauwst kijkende Chinees. De duif maakte indruk.
'Bloodline?', stotterde de tolk.
'Een kruisingsproduct: een beetje Dilen, een beetje de Hoogh, wat Mattens en Marcelis.
Het schouwspel dat zich vervolgens voor mijn ogen ontrolde zal tot in lengten van dagen tot in de diepste spelonken van mijn geheugen gegrift blijven.
VADER ABRAHAM
Ze stoven volslagen ontredderd de tuin uit, het mannetje dat alsmaar foto's had gemaakt keek me verwijtend aan. Ik kreeg de indruk dat hij op het punt stond zijn camera met toebehoren met een ferme trap aan diggelen te stampen.
Slechts ''n keer heb ik mensen zo snel hun biezen zien pakken.
Dat was toen ik op school met geen mogelijkheid de leerlingen van de speelplaats kreeg.
Tot ik een liedje van vader Abraham de ether injoeg.
Even heb ik op het punt gestaan die Chinezen nog te vragen wat hun volgende bestemming was.
Misschien had ik kunnen helpen. Een telefoontje plegen.
Ik zag het al voor me:
'Hallo Sjef. Hier zijn mensen uit Taiwan die willen weten of je nog duiven te koop hebt.'
Sjef: 'Jazeker, doffers of duivinnen? Jong of oud, winnaars of andere?'
Ik weer: 'Niet zo veel praten. Wat voor duiven dat zijn is niet belangrijk. Als het maar ras is.'
Ik heb maar niets gevraagd en waar de Chinezen heengegaan zijn weet ik niet. Voortgedreven op de vleugels van hun eigen onbenulligheid vast naar een of andere 'naam': de ondergang tegemoet.
GELEERD
Nu kan ik u wel verzeken dat ik niet helemaal van gisteren ben. Ik heb van dat bezoek, hoe ontgoochelend ook geleerd, meer nog: Ik heb er veel aan te danken.
Het zou de aanzet zijn tot een welvarend bestaan, want ik nam me voor rijk te worden en ging zaken doen.
Mijn eerste stap was de opening van een heus kweekcentrum en al gauw had ik succes.
Twee jaar na de opening een eerste klant, een makelaar die dacht dat het pand leeg stond.
'Is deze ruimte te huur?', vroeg hij.
'Nee', zei ik, 'hier wordt handel gedreven'.
'Waarom is deze ruimte dan leeg?', vroeg de man.
Ik nam hem terzijde en fluisterde hem achter de handpalm in het oor: 'Ik zal u het geheim van mijn succes vertellen, maar het blijft wel onder ons h'?' Daar had hij geen moeite mee.
GEHEIM
'Je moet mensen verrassen', drukte ik hem op het hart.
Het ergste wat een winkelier kan overkomen is dat mensen een vluchtige blik in de etalage werpen en dan schouderophalend doorlopen. Dat is om iets van te krijgen en de dood van veel kwaliteitsproducten.'
'Wat verkoopt u dan wel?', vroeg de man.
'Dit! En het is alleen samen te koop', zei ik en toonde hem een duif en een stamkaart.
De man was diep onder de indruk en bekeek duif en stamkaart lang en aandachtig.
'Is het ook mogelijk alleen de stamkaart te kopen?'
'Dat is mogelijk maar niet de bedoeling', legde ik uit. 'Ik ben namelijk een eerlijk zakenman. Dit is trouwens een bedrijf voor kenners en specialisten, de elite zeg maar. Het gaat me ook niet zozeer om het geld, integendeel. Duif en stamkaart kosten amper duizend gulden. Samen wel te verstaan.
Het gaat hier om een geestelijke voorbode. Mensen bewust maken van hun mogelijkheden. In duivensport is tot heden te veel aangerommeld. Te veel raak gekweekt. Te weinig kansen zijn benut. Ik ben een trendsetter.'
ONNOZELAARS
En ik ging verder:
'Onnozelaars, verkrampte fantasieloze lieden die zich niet eens afvragen wat ze met de linkerhand zouden kunnen doen als ze met de rechter een duif vasthouden hoeven hier niet eens over de vloer te komen. Ik sluit nog liever mijn zaak dan dat ik zulk uitschot zou bedienen.'
De man was geen dommerik. Hij kocht mijn setje, stamkaart met duif, en vertrok met de onderdanige dankbaarheid van iemand die een grote gunst te beurt is gevallen.
Ik besloot de gemaakte winst meteen te investeren in uitbreiding van mijn assortiment en belde een fotograaf.
Niet zomaar een maar iemand die zich gespecialiseerd had in het maken van foto's van duiven.
WEER EEN
Een maand nadien weer een klant, een vriend van de eerste.
'Of ik voor hem ook een duif met stamkaart had'.
Hoofdschuddend keek ik hem enige tijd aan.
'Kijk eens meneer. Volgens mij heeft dat duiven verkopen met stamkaart zijn tijd gehad. Ik wil u niet be'nvloeden maar wat dacht u van dit?'
Met een triomfantelijk gebaar hield ik hem een duif voor, een stamkaart EN... een foto van de duif.
Even later verliet opnieuw een tevreden mens mijn winkel, echter niet nadat ik hem uitbundig gefeliciteerd had met zijn nieuwe aankoop.
DE MORAAL
Wil je in de huidige samenleving slagen dan moet je dingen gecombineerd verkopen.
Het is allemaal begonnen toen men, lang geleden alweer, bij zowat al wat je kocht een speldje of sleutelhanger kreeg.
Duiven, zelfs stamkaarten alleen verkopen gaat, daar is markt voor, maar ik verkies de combiverkoop. Kwestie van de mensen nog meer waar voor hun centen te geven.
Ik ben trouwens meer dingen gecombineerd gaan verkopen en sindsdien is mijn bankrekening blijven stijgen.
Mijn pand van toen heeft plaats gemaakt voor een enorm gebouw.
Want voor spullen als 'kam met torenkraan' (waarmee je je haar kunt kammen tot op een hoogte van veertig meter) heb je wat meer handelsruimte nodig.
Dus onthoudt:
- Een goede duif heeft voor sommigen nauwelijks waarde.
- Een middelmatige met uitgebreide stamkaart al wat meer.
- Maar het meeste geld maak je van een duif met stamkaart EN foto. Of kwaliteit dan echt geen noodzaak is?
Wie zoiets vraagt wordt nooit rijk!