Ga direct naar de inhoud.

Een duister stukje 2

De eerste druppels voor duiven waren vermoedelijk de zogenaamde 'zwarte druppels'.

Ze werden verondersteld 'het vliesje te genezen en de traankanalen te zuiveren'. Ik heb aan het therapeutisch (genezend) effect nooit veel waarde gehecht maar handig waren die wel vanwege de kleur. Zwart dus.

Men liet zo'n druppel in een oog vallen, vervolgens werd de bek geopend en als je daar 'het zwart' niet direct terug zag zat er iets niet goed en hield men zulke duiven thuis.

Of die handelwijze (alleen duiven spelen als de druppel wegtrekt) hout snijdt kan zijn, in ieder geval geloofde men er in en een nieuwe toon was gezet. De druppel deed zijn intrede in duivensport.

 

LATER

Toen raakten Neo Corteff en Terra Cortrill bekend.

Tot 'het dopingreglement' hadden velen zo'n piepklein flesje in hun stofjas zitten. Ook Neo Corteff was handig vanwege de kleur, een soort melkachtig wit, en had (mits goed geschud want dat werd nogal eens vergeten), wel degelijk een genezend effect: enkele keren per week een druppel in beide oogjes en die werden zuiver. De rui remmen doen Neo Corteff en Terra Cortrill evenmin als de zwarte druppels als er geen overdreven gebruik van wordt gemaakt.

Maar aan druppels die de rui remden dacht vroeger geen hond.

 

STOMVERBAASD

Natte oogjes en het vliesje waren lange tijd de kwaal van de jonge duiven. En enkele dierenartsen begonnen, met de beste bedoelingen overigens, te experimenteren.

Een ervan, uit Belgisch Limburg, kwam met druppels die beter zouden zijn dan Neo Corteff.

Weinig kon hij vermoeden hoe spraakmakend zijn druppels zouden worden. Ze waren bedoeld om de oogjes te zuiveren maar wat bleek? De mensen die zijn druppels gebruikten, we 'zitten' rond 1980, waren tevreden maar hadden een probleem:

De duiven ruiden niet!

De dierenarts was stomverbaasd. Snapte er (toen) ook niets van maar de klagers klaagden niet lang.

 

Wat korte tijd als nadeel werd ervaren (de rui werd geremd) werd al gauw een machtig wapen in het jonge duivenspel vanaf half augustus.

 

Kon de doorsnee liefhebber destijds maar weinig kansrijke duiven op de najaarsvluchten spelen, (dat waren jongen op jongen en dus perfect in de pluimen), met de druppels van de Belgische duivendokter leek 'een hok vol duiven' spelen die pluimen hadden geen probleem meer.

En dus werden die druppels vooral in de provincies Antwerpen en Limburg niet meer aangewend om 'de kopjes te zuiveren' waarvoor ze ontworpen waren maar om jongen in de pluimen te houden. Andere dierenartsen stonden voor een raadsel maar de Limburger besefte dat hij iets revolutionairs had ontdekt en gaf zijn formule niet prijs. Hoe zou je zelf zijn.

 

TOEVAL

De geschetste 'ontdekking' berustte dus op puur toeval.

Maar zo is het met veel uitvindingen en ontdekkingen gegaan.

Denk aan Columbus. Hij wilde naar Indi' maar ontdekte Amerika!

Maar begin tachtiger jaren gebeurde er meer.

Bijna gelijktijdig en los van bovenstaande stonden ook in Vlaanderen, in Midden Brabant en de regio Dordrecht lieden op die verbazingwekkende resultaten neerzetten met jonge duiven.

De 'Vlaanderaars' hadden veelal niet van de eerder genoemde dierenarts gehoord, de Nederlanders waren niet of bijna niet op de hoogte van de ontwikkelingen in Belgi'. Maar het jonge duivenspel raakte wel in een enorme stroomversnelling.

Konden voorheen mannen die met de oude slecht speelden vaak hun seizoen 'redden' met het jonge duivenspel waar de kansen meer gelijk lagen, nu werd het omgekeerd:

De specialisten met jonge duiven waren geen partij.

Hun overwicht werd zo groot dat dit aanleiding was tot heel wat speculaties.

'Doping' volgens mensen die het allemaal niet meer snapten en dieptepunt was het bezoek van enkele Tilburgse liefhebbers aan een dierenarts vlak over de grens.

'Of die iets had om de duiven harder te doen vliegen?'

De witte jas gaf de duiven een spuitje en de liefhebbers reden fluitend huiswaarts met heel mooie dingen in gedachten.

Verbijsterd openden ze thuis de manden: Duiven dood!

Het tekende de verwarring in die tijd.

Heel langzaam begon door te sijpelen hoe 'de specialisten' te werk gingen. 'Heel langzaam' vanwege zoveel zwijgzaamheid maar ook het feit dat de 'methodes' verschilden.

 

Punt van overeenkomst was dat al die uitblinkers speelden met duiven die niet ruiden in augustus en september.

 

De man die met jongen op jongen speelde kon zich nog wel weren, eerste prijzen winnen zelfs, maar de boel week in week uit aan flarden spelen was voor hem niet weggelegd.

Daarvoor moest je een heel hok duiven hebben die niet ruiden en AL je jongen op jongen spelen kan misschien ''n vlucht maar niet weken achter elkaar.

Voor mensen die de rui hadden leren remmen lag dat anders.

 

VLAANDEREN EN NEDERLAND

Het geheim van de Vlamingen was Ledercort onthulde 'Duivenkrant'. Ook de ontdekking dat Ledercort de rui remde berustte op toeval.

Het was een oogdruppel voor mensen, ook hier werd mee ge'xperimenteerd om ontstoken oogjes te behandelen en het 'ruiremmend effect' werd pas later ontdekt.

Ledercort was een zalf zodat de behandelde duiven duidelijk kenbaar waren aan de 'brillen' rond de ogen.

Het kwam zover dat er in Vlaanderen nog amper duiven werden ingemand zonder 'bril'.

In tegenstelling tot de 'Limburgse druppels' kwam er al snel veel weerstand tegen Ledercort.

Het had een verwoestende uitwerking op het gestel van de duif. Later werd trouwens bekend dat een druppel vele malen 'sterker was dan nodig' om de rui te remmen.

Behandelde duiven kon je er zo uithalen vanwege een beschadigd verenkleed.

Als oude duif was er soms nog weinig mee aan te vangen en opkopers van die sterk presterende jongen stelden tot hun pijnlijke verbazing vast dat velen niet meer bevruchtten.

Maar de gebruikers werden slimmer.

Ze gingen minder gebruiken, juist in de ooghoekjes, zodat het amper zichtbaar was en het de duiven minder schaadde.

Het verzet van de wetenschap en de meeste liefhebbers werd echter steeds groter en terecht. Men maakte van jongen wegwerpduiven, sommigen speelden zelfs niet meer met oude.

De Nederlanders die zo goed speelden met jongen deden het anders. Die verduisterden. De Belgen hoorden er van, geloofden er aanvankelijk niet in en bleven druppelen.

Dan, we zijn midden negentiger jaren, doet men een andere ontdekking: Dexamethasone.

 

WEER IETS NIEUWS

Het zou de duiven geen schade doen, het was makkelijk, een druppel per liter drinkwater tweemaal per week, en goedkoop.

In 'Duifke Lacht' werd het gepropageerd als prima alternatief voor de bestaande druppels.

De bedoeling was nobel 'de lat voor iedereen gelijk en het gebruik van de schadelijke druppels aan banden leggen'.

Maar weer duurde het niet lang of ook deze opvatting werd achterhaald door de werkelijkheid.

Ook dexamethasone bleek, vooral weer bij overmatig gebruik, niet dat 'onschadelijke middel' waarvoor men het hield.

Zelf deed ik proeven.

Want als er iets zou zijn dat duiven 'harder zou doen vliegen' reken maar dat ik dat wilde hebben en of ik in deze zo 'nders ben durf ik betwijfelen.

Wie zou de vorm niet uit een flesje willen gieten?

Ik deed ook proeven om door ervaringen meer achter de eigen idee'n te staan en niet van horen zegge

 

PROEVEN

De eerder genoemde 'zwarte druppels' leken me amper een genezend effect te hebben.

Dat je duiven beter niet speelt als 'de druppel niet direct wegtrekt' zal wel zo zijn, maar ik zag er niet lang heil in om daarvoor zwarte of anderskleurige druppels in huis te halen.

Als de oogjes glanzen, de lijven strak zijn en de duiven uitbundig trainen heb je die hulp niet nodig.

Neo Corteff en Terra Cortrill heb ik zo'n twintig jaar gebruikt. Niet systematisch maar sporadisch.

Ze hadden zoals vermeld een goed genezend effect bij ontstoken ogen maar eigenlijk zou je die problemen niet mogen hebben en de laatste jaren heb ik die ook niet.

Ik denk dat het met het hok te maken heeft. Daar moet de oorzaak van veel ongemakken gezocht worden en in die opvatting sta ik niet alleen.

Ik las van Belgisch fondkampioen Roger Florizone:

'Als ik moet kiezen tussen een goed hok of een goede duif kies ik voor het eerste.' Overdreven misschien maar toch.

Een goed hok betekent gemakkelijker vorm en minder medicijnen!

Een liefhebber met ambitie bij wie 'het maar niet wil lukken' zou zich constant af moeten vragen wat hij aan de hokken zou kunnen verbeteren.

 

Een goede duif krijgt op een slecht hok geen optimale kans zijn talenten te etaleren. Die verspilt te veel energie om zich te verdedigen tegen warmte, tocht, kilte, gebrek aan zuurstof enzovoorts.

 

Zo zul je minder problemen hebben met de oogjes als er niet te veel licht in de hokken valt. In veel jonge duivenhokken is te veel glas.

Waarom jonge duivenhokken?

Omdat je jongen hartje zomer speelt. Als de zon het hoogst staat waardoor die het hokklimaat niet verbetert (zoals in het voorjaar) wel integendeel.

Wat ik ook in huis had was Kenakort. Men moet weten dat ik nogal slordig van aard ben en het me soms gebeurt dat ik een jonge duif niet op tijd ring met een gezwollen poot als resultaat. Kenakort en ook Terra Cortrill op de gezwollen plek werkt spectaculair.

De zwelling verdwijnt snel en de ring gaat weer los zitten.

Ik heb er al menige duif mee gered en menig bezoek aan de dierenarts mee bespaard.

Maar al die 'Corten' en 'Korten' zijn dus verboden verklaard.

Hoewel de ene druppel de andere niet is kan ik begrijpen dat er een totaal 'cortisone-verbod' kwam.

Dat maakt het allemaal een stuk duidelijker en eenvoudiger.

De proeven waarover ik het had deed ik in 1993 en mijn ervaringen kwamen sterk overeenkomen met die van sportgenoten.

Een aantal jongen werd systematisch (twee keer per week) behandeld met druppels van de eerder genoemde dierenarts uit Belgisch Limburg, anderen werden verduisterd, weer anderen werden verduisterd en gedruppeld en een klein aantal werd 'natuurlijk' gehouden. En weet U wat het resultaat was?

Geen verschil!

Wel met de bemerking dat de 'natuurlijk gehouden' jongen vanaf half augustus waren uitgeteld. Vanwege te ver in de rui.

Met Ledercort heb ik geen ervaring.

Het ru'neerde duiven totaal en hoorde dus duidelijk niet in duivensport thuis.

Hoewel dient te worden opgemerkt dat de Nationale Asduif op de fond in Belgi', de beroemde 'Didi' van Etienne de Vos daarmee als jonge duif gedruppeld werd.

Maar dat zal wel met heel veel mate zijn gebeurd.

 

ESSENTIE

Waar het in het jonge duivenspel vanaf half augustus om gaat is duiven die niet ruien. Mensen die beweren dat cortisonen geneesmiddelen zijn, dus ontworpen om ziektes te genezen en niet om de rui te remmen, kun je moeilijk anders dan gelijk geven. De rui kun je ook remmen door verduisteren weet inmiddels iedereen. Ik heb wetenschappers wat vragen voorgelegd en hun antwoorden waren nagenoeg gelijkluidend.

- Stoppen cortisonen de rui?

Heel zeker.

- Maken cortisonen de duif onvruchtbaar en als oude waardeloos?

Dat kan bij verkeerd gebruik.

- Gaan duiven met cortisone sneller vliegen?

Nee.

- Maken cortisonen een duif slimmer?

Nee.

- Moeten we cortisonen weren uit onze sport?

Absoluut.

 

NIET IEDEREEN

Mogelijk zullen sommigen andere ervaringen hebben en zullen anderen het niet met me eens zijn.

Een probleem is dat niet. Artikelen waarin iedereen zich kan vinden bestaan niet, bovendien:

 

Je moet niet lezen om tegen te kunnen spreken.

Je moet niet lezen om klakkeloos aan te nemen.

Je moet niet lezen om aan te kunnen vallen, maar...

Je moet lezen om af te wegen en te overwegen.

(Lord Bacon).