Klaarheid
ONEENS
Zo schreef ik eens over ventilatoren in het duivenhok.
Volgens een collega-schrijver konden die dingen best nut hebben 'maar waarom zo moeilijk doen' vond hij.
'Minder duiven op je hok en je krijgt vanzelf meer zuurstof.'
Natuurlijk hoeven schrijvers niet op een lijn te zitten.
Elke krant heeft meerdere schrijvers en een hoofdredacteur.
Het zou een ramp zijn als die allemaal op een lijn zaten.
Voor 1940 had men in Duitsland zo'n man met wie iedereen het eens was. Enkele jaren nadien stortte de wereld in.
Mensen mogen kritisch zijn.
Zeker zij die over een sport schrijven waarin successen op zo veel manieren te bereiken zijn en in een tijd dat we overstelpt worden met reclame, sluikreclame en misleidende reclame.
Sommige 'marchanten', gewetenloze uitbaters van gaten in de markt zouden nogal gniffelen als iedereen alles zo maar pikte.
WAARHEID
Een duivenkrant moet nieuws brengen of een boodschap.
Om de zwalkende liefhebber houvast te bieden.
Maar die moet op zijn beurt niet alles klakkeloos slikken.
Dat prikkelt niet tot denken.
De tegenstellingen die men leest kunnen inderdaad verwarrend zijn. Maar als tegenstellingen botsen kan dat een positief effect hebben.
Een these (stelling) contra een anti-these (tegenstelling) heeft een hogere waarde (synthese) tot gevolg. Dialectisch denken heet dat.
In duivensport zijn weinig ultieme waarheden.
Het feit dat zelfs de beste schrijvers, de grootste kampioenen en de beste dierenartsen hun mening soms herzien bewijst dat.
DE DIERENARTS
Duivensport moet je in de vingers hebben zegt men.
Dat is ook zo.
De kampioenen zijn over het algemeen mensen van een bepaald slag. Ze hebben zelfvertrouwen en... zijn tegelijkertijd leergierig.
Ze luisteren maar veranderen niet op slag van mening.
Ook dierenartsen hebben de wijsheid niet in pacht, de beste zijn leergierig en toetsen theorie aan praktijk.
Zo was er een die altijd gekant was tegen Ridsol S want... 'dat was niet voor duiven en daarom af te raden'.
Later prees hij Ridsol de hemel is.
Hij had zijn mening herzien omdat de theorie niet ondersteund werd door de praktijk.
Zo vonden nog maar enkele jaren geleden dierenartsen unaniem dat je tegen pokken maar eenmaal in een duivenleven hoefde enten.
Maar ze hebben hun mening herzien.
Indertijd was er veel onenigheid over paramyxo. Met de waarheid als inzet bestreden dierenartsen elkaars standpunten. Duivensport vaarde er wel bij.
VANZELFSPREKEND.
Een standpunt innemen is vaak vragen om tegenspraak.
Ik ben een tegenstander van massa-inkorvers.
Ik heb niets tegen die mensen maar wel tegen het systeem.
Het gegeven dat er niets is dat iemand er reglementair van weerhoudt de concurrentie met voor mijn part 500 weduwnaars te bekampen vraagt om bezinning.
We moeten streven naar meer liefhebbers, niet naar meer duiven.
Ik meen dat elke aanhangwagen die bij het inkorven het clublokaal voorrijdt om tot 150 duiven uit te laden er een te veel is.
Die jagen mensen met een klein tuintje en een klein pensioen uit de sport.
Als ik zulke zaken neerpen weet ik op voorhand dat ik mensen tegen de haren strijk: De massa-inkorvers.
Zoals ik op voorhand weet wie ik tegen krijg als ik schrijf niet in bepaalde middeltjes te geloven om duiven harder te doen vliegen: De fabrikanten.
Ik trek me die zaken niet aan.
PERS
De 'duivensportpers' zou zichzelf meer serieus moeten nemen.
Neem het publiceren van uitslagen.
Zoals nu gebeurt is niet goed.
Als ik iemand zijn naam lees wil ik ook weten hoeveel duiven de man in kwestie mee had.
Pas dan kan ik zijn 2e en 4e prijs tegen 1200 duiven naar waarde schatten.
Want als hij tegelijkertijd maar 5 prijzen won van de 75 duiven die hij inzette speelde hij archi-slecht ondanks dat hij 'toch maar weer met kopprijzen in de krant stond'.
In een duivenkrant horen uitslagen. Natuurlijk.
Maar daaruit zou je moeten kunnen opmaken wie best speelde!
En dat kun je met de huidige berichtgeving niet altijd.
Iemand die van 800 duiven begint met de 14e prijs en aan de 40e prijs al zijn 12 ingezette duiven op de uitslag heeft speelde super.
Maar met zo'n uitslag kom je doorgaans niet in de krant.
Dat kom je doorgaans wel als je van 70 ingezette duiven slechts 6 prijzen won maar wel de 1e en de 2e.
De aandacht gaat uit naar de winnaars, slimme jongens weten dat en daarom die eerder genoemde aanhangwagens.
VOOR DE LOL?
Veel van die massa-inkorvers zijn geen massa-inkorver voor de lol. Ze rekenen op die ene vroege duif want daarmee kom je in de krant. En geen Japanner of Chinees die weet of zich zelfs maar afvraagt met hoeveel duiven werd gespeeld.
Voor mij mogen de massa-inkorvers massa-inkorvers blijven.
Ze maken het vervoer goedkoper.
Maar dan wel op voorwaarde dat geen enkele uitslag in de krant komt zonder de vrmedling met hoeveel duiven werd gespeeld en hoeveel prijzen werden gewonnen.
Ik zou graag uitslagen zien als de volgende:
VOORBEELD
Arendonk: 360 duiven 1260 mpm.
1 en 9 Pietersen (4/34). 2 Peters (3/3). 3 Joosen (4/7).
Kessel: 240 duiven 1180 mpm.
1. Verheyen (4/5). 2. Verhoeven (3/18) 3. Verschuren (7/12).
Dan weet ik iets.
Pietersen had 1 en 9 maar slechts vier prijzen van 34 duiven.
Verheyen deed het beter.
Hij won niet alleen maar scoorde ook 4 op 5.
Gelukkig zie ik meer dan vroeger bij uitslagen hoeveel prijzen werden gewonnen en met hoeveel duiven werd gespeeld.
Een goede zaak in een tijd dat steeds meer liefhebbers steeds meer sportgenoten ergeren door schijnprestaties afgedwongen door de macht van de massa.
Als iemand de 1e nationaal of provinciaal wint mag hij in de krant. Maar als hij van 45 duiven slechts drie prijsjes won dient dat ook vermeld!
Eigenlijk zou ik nog verder willen gaan.
NOG VERDER
Bij nationale vluchten niet alleen wijzen op de uitblinkers maar ook op mindere prestaties van toppers of wat meent daar voor door te gaan. Bijvoorbeeld:
'De befaamde Janssen uit Lier wiens jonge duiven verleden jaar nog publiekelijk werden verkocht aan een gemiddelde van 20.000 frank won van Nationaal Bourges jonge duiven 4 prijzen van 70 ingezette duiven.
Geen vorm of een slechte kweek gehad?'
Nu teren te veel liefhebbers op een naam die ze niet verdienen.
Als Anderlecht of PSV slecht spelen wordt er toch ook gehakt van gemaakt.
VOLWAARDIG
We willen als volwaardige sport erkend worden maar... 'zijn we er wel aan toe?' vraag ik me soms af.
Vooral de pers heeft in deze een belangrijke taak.
Nu wordt bij slechte prestaties soms bewust de schijn gewekt dat goed werd gespeeld.
Mensen ergeren zich daaraan en duivensport kan ergernissen missen.
Als ik iets te vertellen had in de KBDB of NPO was het eerste wat ik zou doen een verbod uitvaardigen op het publiceren van uitslagen waarin niet is vermeld hoeveel duiven werden gespeeld en hoeveel prijzen werden gewonnen.
Maar gelukkig misschien dat ik niets te vertellen heb,