Mijn medische begeleiding
Dat mensen vooral naar kampioenen luisteren als die hun mond open doen is normaal. Wat minder begrijpelijk is dat de belangstelling vooral uitgaat naar wat die geven, terwijl eigenlijk de interesse uit zou moeten gaan naar hun duiven en hokken. Medicijnen en aanverwanten vallen onder de categorie >details=, ze maken je geen kampioen, maar ooit kun je niet zonder. Ik ga vertellen wat ik doe en niet doe.
Let wel: Dat wil niet zeggen dat het de juiste weg is en nog minder dat U me na moet volgen, maar het is zeker ook geen verkeerde.
Dat sommigen denken dat er meer is dan wat ik zeg en schrijf (of >kwijt wil= zeggen ze) is meer hun probleem dan het mijne.
Geloof kan ik niet schenken.
GEEL
Laten we beginnen met geel ofwel datgene waar we het meest voor moeten waken. Ik heb drie middelen in huis:
- Een op basis van Ronidazole 10 procent.
- Een op basis van Flagyl.
- En die bekende tabletjes in groene verpakking.
Met Ronidazole of Flagyl wordt in principe twee maal per jaar gekuurd: als de duiven in de winter broeden en vlak voor het vliegseizoen.
De kuur tijdens het broeden (december) wordt nooit of te nimmer overgeslagen, die voor het vliegen soms, maar... dan moeten in maart de duiven wel gezondheid te koop hebben.
Als gekuurd wordt gebeurt dat grondig, een week lang, vier gram (Ronidazole 10 procent) per kilo voer dat bevochtigd is met verdund Roosvicee. Dat mag ook gesuikerd water zijn als het maar kleeft. Geen lookolie of zo, dat kleeft niet.
Duiven worden tijdens een kuur lichter (dat was destijds vooral met Emtryl het geval) en met druivensuiker ondervang je dat. Flagyl is ook bijzonder goed maar probleem is dat het slecht oplost. De dierenarts van wie ik het betrek heeft iets toegevoegd waardoor het beter oplost maar als je het over het voer toedient speelt dat probleem niet.
Het is ook verkrijgbaar in tabletvorm, je zou die op kunnen steken maar dat is erg bewerkelijk temeer omdat wanneer je kuurt, geen duif overgeslagen mag worden.
Weduwnaars, weduwduivinnen, kwekers, jongen, alles dient tegelijk te worden behandeld.
Die eerder genoemde 'tabletjes in groene verpakking' gebruik ik slechts incidenteel.
Je zou die volgens de bijsluiter eenmaal toe moeten dienen maar als duiven geel hebben raken die daar met een tablet niet van af. Ik gebruik ze om duiven die langere tijd van huis waren individueel te behandelen en steek die enkele dagen achter elkaar een tablet op.
Dus gebeurt kuren tegen geel niet systematisch. Het is tegen de gangbare normen (ik weet het) en mogelijk verdient het geen navolging maar bij mij werkt het.
Dus om de drie of vier weken kuren zoals velen doen?
Ik doe daar niet aan mee, sterker nog: als duiven bloedvorm hebben durf ik er met niets aankomen, zelfs niet met iets
onschuldigs als Ronidazole.
De jaren dat ik tijdens het seizoen niet hoefde kuren waren mijn beste. Wel zou ik onmiddellijk ingrijpen als ik enige terugslag in vorm mocht zien.
Dat wil zeggen als duiven minder vlieglustig worden, minder eetlust hebben en slap aanvoelen.
Met andere woorden je moet zien dat de vorm naar beneden dreigt te gaan. Als de vorm er niet meer is ben je te laat.
Bij de jonge duiven kijk ik het af.
Normaal kuur ik niet (meer), ook niet na het spenen als ze perfect gezond zijn. Een heel enkele keer krijgen ze een kuur als ik de tweede ronde bij de eerste zet.
Het hangt gewoon van de conditie af.
Elke dag dat zuiver water in de drinkbak zit is winst want duiven die weinig medicijnen kregen zullen gemakkelijker vorm krijgen.
Als jongen niet strak zitten, niet hongerig zijn of de mest niet goed grijp ik in, net als bij de oude.
Een kritieke periode is altijd de maand mei als ze getraind moeten worden. Als ze dan niet echt goed zijn en niet veel vliegen wordt gekuurd en heel licht gevoerd.
Negen kansen op tien gaan ze spontaan en langdurig trainen en zoals bekend mag je ze pas dan op gaan leren.
COCCIDIOSE EN WORMEN
Hierover kan ik kort zijn. Daar wordt niet tegen opgetreden. Ooit ga ik naar een dierenarts als er problemen zijn met een goede duif. Waarom met een goede? Als de rest gezond is en een duif die alles nog moet bewijzen niet kan die vertrekken. Een bewezen goede echter krijgt krediet.
Als ik dan met zo'n duif bij de dierenarts kom bekijkt die automatisch de mest en mocht sprake zijn van wormen dan zou natuurlijk worden opgetreden. Maar ik weet de tijd niet te noemen dat mijn duiven wormen hadden.
Voor Coccidiose geldt hetzelfde. Ik kuurde daartegen toen ik lang geleden paratyfus op het hok kreeg en strepto-coccen.
Dat dat samenging met Coccidiose is niet vreemd.
Coccidiose slaat meestal toe als duiven verzwakt zijn.
Verzwakt doordat ze lang op de dool waren of door ziektes.
Dienaangaande heb ik ooit fouten gemaakt.
Lang geleden kocht ik een goede zij het tweedehands microscoop. Ik meende daarmee kosten te besparen omdat ik de dierenarts minder nodig zou hebben.
Geregeld werd mest onderzocht en ik wilde mezelf bewijzen dat ik het even goed kon als de dierenarts.
Uiteindelijk vond ik steeds wel wat en er werd gekuurd.
Dat kwam ook door die dierenarts die beweerde dat duiven niet het minste Coccidiose mochten hebben.
Achteraf bleek die het niet bij het rechte eind te hebben en ik evenmin.
Ik kuurde zovaak tot ik het beu werd en stopte. Nadien werd de mest weer onderzocht en vond ik weer Coccidiose, zij het weer een beetje. Niet meer of niet minder dan toen ik kuurde.
Waarom ik stopte was ook omdat ik in vakliteratuur las dat veel medicijnen tegen Coccidiose echte vormdoders zijn.
PARATYFUS
Ooit hadden de duiven dus paratyfus.
Zo erg dat het waarneembaar was: veel onbevruchte eieren, minder vitale duiven, mest die niet deugde en zelfs dode jongen in de nesten.
Een goede kweekduivin heeft nadien nooit meer gelegd.
Waarom ik schrijf 'waarneembaar?' Omdat erg veel duiven paratyfus zouden hebben maar niet waarneembaar!
Sinds ik dat probleem had besloot ik geen enkel risico meer te nemen, temeer omdat hier om een of andere duistere reden ontzettend veel vreemde duiven binnenlopen.
Dus wordt sinds jaren elk najaar 10 tot 14 dagen gekuurd. Destijds met Altabactine, sinds dat niet meer in de handel is met een product op basis van Trimethoprim. Voordeel van beide middelen is dat het geen nadelige invloed heeft op de rui.
Enten tegen paratyfus doe ik niet. De reden is dat, toen ik dat eens deed, de duiven een enorme terugslag kregen. Dat was wel in de winter, de resultaten leden er niet onder, maar het heeft me aan het twijfelen gebracht.
Misschien is de hedendaagse entstof beter maar ik hoor nog te vaak dat mensen na zo'n enting problemen hebben. Vooral bij duiven die kweken.
Volgens de laatste wetenschappelijke onderzoeken zou enten wel wenselijk zijn bij probleemhokken mits voorafgegaan door de eerder genoemde kuur hoewel dr. De Weerd een andere mening is toegedaan.
DE KOPPEN EN COLI
En de koppen dan? Dat is tegenwoordig toch het grote probleem bij velen? Ik kan daar het volgende over zeggen:
Stelt men zich wel eens de vraag waarom het steeds dezelfde mensen zijn die met het probleem kampen en anderen nooit?
Ik denk dat het veel met het milieu en immuniteit te maken heeft. En ook selectie.
Want stelt men zich ook wel eens de vraag waarom je nooit houtduiven of tortels of torenduiven ziet snotteren en smekken?
Mogelijk heb ik ook veel te danken aan een erg goedkoop medicijn: zuurstof! En zoals ik zei selectie.
Ik heb ooit de '52' verwijderd, een duif die meerdere eerste prijzen won. Maar geregeld kwam hij met een dikke kop thuis van de vlucht en kon ik hem de week nadien niet spelen terwijl de andere duiven >glad= waren.
Hoewel ik nadien hoorde dat die '52' bij de nieuwe eigenaar goed kweekte was ik blij dat hij vertrokken was.
Van Coli hebben mijn duiven geen last meer. Toch heb ik iets achter de hand voor geval dat. Dat is hetzelfde spul (op basis van Trimethoprim) waartegen gekuurd wordt tegen salmonella (paratyfus).
ONTSMETTINGSMIDDELEN
Ontsmettingsmiddelen? Nooit!
Ik weet dat ik een leger dierenartsen over me heen krijg telkens als ik dit schrijf maar dat moet kunnen.
Als dat integere mensen zijn accepteren die dat anderen een andere mening hebben.
Vooral als die anderen beter presteren dan zij zelf.
Bij Klak kwamen of komen nooit of te nimmer medicijnen op het hok behoudens die tegen geel.
En op weinig hokken zitten duiven die van natuur zo gezond zijn als op die van Jos.
Ik ben niet voor eendaagse kuurtjes, meen zelfs dat het niet onmogelijk is dat velen daardoor problemen hebben.
Wat ik wel in huis heb is Baytrill. Het gebeurt ooit dat een jong in het nest ligt te snotteren terwijl aan de andere duiven en zelfs de ouders niets te zien is.
Die steek ik enkele dagen een tabletje Baytrill op.
Over Terra Cortrill (verboden) had ik het elders.
VEELBETEKENDEND
Beginnende liefhebbers kan er niet genoeg op gewezen worden dat presteren weinig met goede of betere medicijnen te maken heeft, wel met betere duiven op betere hokken.
In maart 2001 zaten Cor Leytens, Gerard Koopman en schrijver dezes gezellig te babbelen over duiven en duivensport. Geen enkele keer viel de naam van welk medicijn dan ook. Wel de namen van liefhebbers en hun duiven. Of die echt zo goed waren. Dat moet toch veelbetekenend zijn!
'Ik zou bij hem wel eens in de koelkast willen neuzen' wordt in mijn omgeving achter de handpalm en achter mijn rug gefluisterd.
Anderen zijn 'tactischer' (of minder tactisch?) en zeggen vlakaf in mijn gezicht dat ze niet geloven dat je de duiven niets gaf telkens wanneer die enorm presteerden.
Vaak heeft het met jaloezie te maken en sommigen gaan daar onder gebukt. Herhaaldelijk is me gevraagd eens te schrijven over 'jaloezie in de duivensport'.
GEEN ZIN
Ik vind het zonde van de ruimte en de tijd er veel aandacht aan te besteden. Bovendien zou je jaloezie uit het verband rukken. Alsof die alleen in duivensport bestaat.
Jaloezie is iets waarmee sommigen gewoon behept zijn. Bij de belastingen krijgen ze nogal eens tips binnen. De meeste komen van collegae, buren, 'vrienden' of familie. Ze klikken omdat de collega, buur, vriend of een familielid een knappere vrouw heeft, een grotere auto, een verdere vakantiebestemming of kinderen die beter studeren. Kampioenen zou ik willen adviseren jaloezie en roddel te beschouwen als een compliment.
Het wil zeggen dat ze iets betekenen.
Veelal hebben jaloerse mensen het moeilijker dan degenen op wie men jaloers is. Als men zich de roddel of jaloezie aantrekt bereikt men juist datgene wat de roddelaar wil. Die wil nivelleren, de man die de rest is ontstegen neerhalen tot het niveau van hemzelf en dat is een laag niveau.
Grote kampioenen worden vaak geassocieerd met geheimen, medicijnen en aanverwanten maar het zou best eens kunnen zijn dat ze minder aan de duiven prutsen dan de niet-kampioenen.
Mijn grootmoeder droomde er altijd van dat ik apotheker zou worden. Want een kleinzoon die apotheker was, het mocht ook dokter of advocaat zijn, daar droomden veel grootmoeders van.
Ik heb haar dromen dus niet waargemaakt hoewel ze overtuigende argumenten had.
Apotheker is een beroep waarbij je geen smerige handen krijgt, de klant loopt niet te zoeken en wil ook niet kiezen want die wil hebben wat op onleesbare briefjes staat.
Een apotheker kan verkopen wat hij wil denk ik soms.
En als het misloopt kan die altijd zeggen dat het aan de dokter lag. Die schreef het voor!
Wel moet ik mijn grootmoeder nu nageven dat handel in gezondheid toekomst had. Bergen geld gaan er in om.
RIJK
Neem nu mijn oom. Die begon al op jonge leeftijd zijn haren te verliezen en de plaatselijke apotheker heeft goed aan hem verdiend. Inmiddels zijn de haargroeimiddelen ons echter boven het hoofd gegroeid en als je alles en iedereen moet geloven worden ze steeds beter.
De talloze voorgaande middelen waarmee kletskoppen een harige toekomst werd voorspeld dienden dus kennelijk tot niets.
Onlangs kreeg ik er nog een in handen.
Weinig enthousiast zette ik de bril wat rechter op de neus en las de gebruiksaanwijzing.
Een kans op drie zou je weer dons krijgen maar je moest wel rekening houden met een verminderde libido.
En dan staat een man voor een moeilijke keuze.
Want velen willen wel meer dakbedekking maar niet alleen om er jonger uit te zien.
In geval van twijfel zou ik zeggen vraag aan je vrouw wat die het liefst in huis heeft: een tedere gepassioneerde maar kalende Casanova of een impotente baardaap.
Genoeg gekletst. Waar het om gaat is dat ik wel een en ander in huis heb maar blijf er af zolang er geen problemen zijn.
Ik doe dat omdat je moet streven naar van natuur gezonde duiven die zo weinig mogelijk medicijnen nodig hebben. Helemaal terug naar de natuur kan niet meer.
We vragen van duiven zoveel dat niet natuurlijk is, die worden ook zo onnatuurlijk gehouden, dat we soms wel in moeten grijpen.
Want duiven in september nog spelen en die enkele maanden later als de dagen nog aan het korten zijn weer aan de kweek zetten, zeg nu zelf, natuurlijk is anders. Gezondheidsproblemen zijn globaal genomen terug te voeren tot twee hoofdzaken.
- Problemen met kop en luchtwegen.
- Problemen met ingewanden en spijsvertering, vooral bij jonge duiven.
Problemen met koppen, ademhaling en luchtwegen zijn vaak te wijten aan omgevingsfactoren.
Daarom dient het milieu (hok) te worden geoptimaliseerd in de mate van het mogelijke.
Hoeveel ik ooit aan de hokken getimmerd en vertimmerd heb wil je niet weten maar feit is wel dat het loonde.
En weet U wat een van de voordelen is van goed spelen?
Als er een tijd mocht komen dat het minder gaat weet je waar je het niet moet zoeken: Bij de hokken!
HET ANDERE PROBLEEM
Dat andere probleem waarmee vooral jonge duiven de laatste jaren te kampen hebben betreft de spijsvertering.
Waarom de laatste jaren en waarom vooral bij jonge duiven?
Waarschijnlijk heeft dat weer alles te maken met immuniteit en verminderde weerstand.
En omdat duiven zo onnatuurlijk gehouden worden, ze ook minder uit het voer lijken te kunnen halen dan vroeger toen ze op het veld veel vonden wat de voeding vollediger maakte doe je er misschien goed aan ze wat hulp te bieden.
Het is daarom dat de voerboer in de winter als de dagen kort zijn en de duiven jongen fokken een betere klant aan mij heeft dan in de zomer.
Omdat ik dan (bij)producten koop die ik in de zomer niet koop.
Geen medicijnen (antibiotica) wel aminozuren, mineralen, biergist, piksteen, diverse soorten grit enzovoorts.
Keus is er volop, dat is dus geen probleem, wel dat er door de fabrikanten enorm van geprofiteerd wordt. Met andere woorden die producten zijn veel te duur, ergo daar worden beschamende winsten op gemaakt.
Het gaat me dus vooral om de kweekduiven hartje winter.
Die producten moeten krachtige vogels van maken de jongen die worden gefokt die zoveel mogelijk bestand zijn tegen gevaren die ze van buitenaf bedreigen. Het is hier niet de plaats ze bij naam te noemen maar als ze choline, sorbitol, butafosfaan en de aminozuren methionine en arginine bevatten voegen ze iets toe.
Ik heb een en ander natuurlijk gejat uit wetenschappelijke lectuur. Zo haalde ik van internet de volgende informatie:
- Choline is een amino dat bouwsteen is van zeer veel organische stoffen. Het kan niet door het lichaam gemaakt worden en dient via de voeding te worden opgenomen.
Veel voedingsstoffen bevatten te weinig choline.
- Methionine is een van de ongeveer 80 aminozuren waarvan er een aantal essentieel noodzakelijk zijn voor met name de stofwisseling: het lichaam kan die niet aanmaken.
- Over butafosfaan (fosfor) jatte ik:
'Het heeft een activerende invloed op de stofwisseling, het zuivert de lever en bevordert inpluiming en groei.'
IN EEN KLAP
Genoemde zaken zitten in meerdere bijproducten voor duiven. Ik doe die aan het voer kleven met yoghurt (speciale yoghurt met extra lactobacillen) en zo vang ik twee vliegen in een klap: Yoghurt is goed vanwege de melkzuurbacteriën LGG. Dat zijn goedaardige bacteriën die de natuurlijke weerstand zouden verhogen en het is kleverig.
Bewijzen kan ik niets. Of je er een prijs meer mee wint is de vraag maar feit is wel dat sinds ik dat goedje met yoghurt aan het voer doe kleven de duiven hoegenaamd geen last meer hebben van coli.
Of je met (appel)azijn (veel goedkoper) hetzelfde bereikt?
Ik heb daar veel over gelezen en weet het nog niet.
Als U er in gelooft geven, al is het maar voor de eigen gemoedsrust want kwaad kun je er zeker niet mee.
Dat je een heel jaar je uiterste best moet doen duiven zoveel mogelijk grit te doen eten wist U.