Ga direct naar de inhoud.

Nederlanders in beeld (8 sept)

Er zijn van die mails die ik bewaar omdat die mogelijk ooit van pas kunnen komen. Zoals van die Limburger. ‘Nergens zitten slechtere duiven dan in Zuid Holland, anders kan Verkerk zulke uitslagen niet maken’, zo scheef hij eens. Zuid Holland is de provincie waar dus Verkerk, v d Merwe, Bosua, de Bruijn en consorten elkaar bekampen. Mijn reactie was dat daar de beste zitten! Ook betere dan in Belgie? Niet onmogelijk al zal dat wel op hoongelach worden onthaald vrees ik.

 COMMOTIE

En het is het vermaarde duo uit Reeuwijk dat in die provincie al zorgde voor veel opschudding, vooral ook door de enorme aantallen duiven waarmee ze spelen. Toen Verkerk dan met zo’n 350 duiven aan de inkorftafel verscheen was de beer los. 350 is inderdaad wel heel erg veel. In België zouden veel maatschappijen met de helft blij zijn. Bosua, zelf een topspeler, was een van de lui die vonden dat het zo niet verder kon. Er moest iets gebeuren. Hij ondernam actie maar het resultaat was zo ontgoochelend dat hij het opgaf en zelf ook maar met veel duiven ging spelen.

 HET ECHTE PROBLEEM

Over mega-hokken ofwel ‘veel inkorvers’, zoals Verbruggen die noemt zijn de meningen verdeeld. Sommigen zijn voor een inkorflimiet, anderen vooral in België, wensten dat er in hun club zulke inkorvers waren. Ik denk dat supermannen als Daniels en Jos Cools een gat in de lucht zouden springen vanwege voor niets en niemand bang. Ook niet met hun handvol duiven.

Zelf heb ik mijn bedenkingen als ik de uitslagen van met name Verkerk en de Bruijn zie. Vind dat er iets moet veranderen, twee uitslagen bijvoorbeeld om zowel de groten als de kleinen tevreden te houden. Iconen als C Verbree en G Verbruggen denken er ook zo over.

 Maar… het echte probleem is niet die vele duiven waarmee die mannen spelen, maar de vele GOEDE !!!

Over ‘veel inkorvers’ die prijzen maken voor anderen hoor je zelden. Een mooi voorbeeld is de combinatie Stabel uit het Nederlandse Goirle. Ook ‘veel inkorvers, over hen hoorde je niets tot ze erg goed gingen spelen, toen was ‘het kot te klein’.

 EXCUSES EN RODDEL

En men weet hoe het vaak gaat als mensen de kop boven het maaiveld uitsteken. Er worden uitvluchten gezocht en er wordt geroddeld. Om te relativeren, ontluisteren, de kampioen aan het wankelen te bren­gen. De waarheid is daarbij van geen belang. Wie de waarheid zegt is ook geen roddelaar maar geschiedschrijver.

Roddelen is geen boosaardige zucht naar kwaadsprekerij al menen velen dat. De roddelaar roddelt uit zelfbehoud! Hij wil nivelleren! Roddel is een camouflage dat heilzaam werkt op de minderwaardigheidsgevoe­lens van de roddelaar. Roddel moet de roddelaar uit de diepe put van machteloos­heid tillen waarin hij verkeert. Want hij denkt dat hij daarin is beland door diegene die hij beroddelt! Want let maar eens op, de roddel richt zich zelden op de mindere!

Roddel wordt geboren uit gevoelens van afgunst en mach­te­loos­heid. Het is een vorm van verweer. Als men van iemand niets te vrezen heeft ontbreekt ook de behoefte de poten onder diens stoel uit te zagen.

'MAAR'

Zeker, sommige criticasters laten zich wel eens lovend uit over die supermannen, doch meestal volgt een ‘maar’. Maar ze liggen goed, maar de getekende misten, maar ze forceren de trek en creëren vlieglijnen door met de massa te spelen. Wat je in Belgie vaak hoort, vooral over Verkerk als die van 750 kilometer weer maar eens 10 duiven tegelijk thuis krijgt, is dat zo presteren alleen kan bij provinciale lossingen. 9 Juli jongstleden dan vlogen de Nederlanders Chateauroux, hun enige vlucht met landelijke lossing.

 

Zien zij er uit als criminelen? De 'fout' die deze mannen maken is dat ze te goed zijn.

 9 JULI

Ruim 47.000 duiven van de Noordzee tot de Duitse grens werden samen gelost. In België speelde men dezelfde dag Nationaal Argenton. Ik weet het, vergelijken mag je niet, maar het is ook niet zo dat het helemaal niets zegt. Zeker niet met zulk fraai weer als die dag met ogenschijnlijk gelijke kansen voor iedereen. De Nationale winnaar in België maakte 1.446 mpm voor een afstand van 496 kilometer. In Reeuwijk klokken ze drie duiven aan 1.447 mpm voor 620 km. Ze hadden het in de overvlucht makkelijker was weer zo’n ‘maar’ die je hoorde. Hoe dan te verklaren dat de Nationale winnaar in België in de voorvlucht zit?

In België zijn aan 1.417 mpm 5 duiven geklokt. Aan die snelheid heeft Verkerk alleen er 18. Samen winnen Willem en Bas 2, 3, 4, 5, 9, 10, 15, 18, 20, 22, 28, 29 en 30. Niet tegen bijna 5.000 duiven maar… bijna 50.000! Nooit gezien.

Twee jaar geleden deden beide buren pogingen om in België mee te mogen spelen op de nationals. De meerafstand namen ze op de koop toe. Men ving bot. Boze(?) tongen beweren dat sommige profs daar met de bibber zaten dat hun rijk ineen zou storten.

 VAKER

Op de grote fond zijn Nederlandse duiven beter zo leren uitslagen van Internationale vluchten. Op de kleine fond speelt men niet tegen elkaar, is er niets ‘te leren’. Wel wees ik er vaker op dat die vluchten in Nederland meestal sneller verlopen. Zo stond Chatearoux (600 km) in Dordrecht 22 minuten ‘open’. Door beter vervoer zeker?

Mannen als Roger Bruninckx, de Smeyter, Michel Vanlint, Luc Sioen zullen daarover ‘hun eigen gedacht’ hebben. De twee laatste wonnen 1e prijzen nationaal met voorsprong met duiven die ze rechtstreeks in Reeuwijk haalden. Bij de Bruijn dus. Over Jan van de Pasch praten we maar niet. Die speelt in Nederlands Limburg.

 ANTWERPEN

Geloof me, superieure duiven hebben die mannen. En die kregen ze mede omdat ze wekelijks tegen duizenden duiven spelen en prijzen 1 op 100 als maatstaf kunnen hanteren bij de selectie waar dat bij anderen ‘per tiental’ is. Veel Belgen doen minachtend over duiven van de noorderburen. Momenteel vliegen er vier jongen met Nederlandse ring in Antwerpen. Drie ervan waren mee op de eerste Souppes en wonnen in ZAV 3, 4 en 21. Op de tweede Souppes waren ze alle vier paraat met de 3e, 4e, 31e en 168e prijs tegen 981 duiven. Duiven van de Willem.

 BIJNA

In zijn streven de trede steeds hoger op de ladder te leggen was die overigens bijna in de angstaanjagende afgrond geduikeld die voor hem lag. Zoals Sjef over wie we verleden week schreven. Voor nog een stap hoger kocht hij van de beroemdste hokken honderden duiven, hele rondes tegelijk. Na het shoppen bij Leo Heremans, alweer ruim 10 jaar geleden, lijken het (vooralsnog) allemaal miskopen.

Want zelden raakte zo’n dure naamduif papier. Ze zijn gewoon geen schim van de eigen duiven. Hij verwijt de leveranciers niets, integendeel, hij vindt zich overal goed behandeld. De fout die hij maakte was de kwaliteit van de eigen duiven (of is het Zuid Hollandse) te onderschatten. Maar hij kan daarop terugvallen. Eerder genoemde Sjef kon dat niet. Waaruit kweekte Leo Heremans trouwens zijn Bolt, met 320.000 euro de duurste duif ooit? Een duif uit Zuid Holland. In dit geval van Bas.

.