Woensdag 24 aug
Zelden was er zo veel ongenoegen in duivensport als verleden week woensdag. Dat ongenoegen, of bij velen zeg maar woede, gold vooral vitesse spelers in Belgie. Het was bloedheet en zo zou het tot en met het weekend blijven. De KBDB had al beslist La Souterraine te vervangen door Vierzon. Voor de grootste afstanden van ruim 600 km naar ruim 500 km.
Instemming alom. De KBDB werd bijna doodgeknuffeld. Dat was nog eens beleid voeren. Want inderdaad, 600 km bij meer dan 30 graden en mogelijk ook nog eens tegenwind is er over en wat mij betreft zelfs 500 kilometer. Zeker voor jonge duiven.
SCHRIKKEN
Nadien dan dat persbericht met de mededeling dat voor weekend geen enkele vlucht doorgang mocht vinden. Mensen knipperden met de ogen? Ook niet van Quievrain? Inderdaad, ook niet van Quievrain. En dan te weten dat dezelfde woensdag, bij temperaturen die zelfs 5 graden hoger waren dan verwacht op zondag, probleemloos uit Quievrain en Momignies was gespeeld. Quievrain is ooit eerder afgelast, maar nog nooit vanwege de hitte.
Toen men vernam dat de Nederlanders, en dat zijn toch voorzichtige lossers, wel vitesse konden spelen was de beer los. Welke rol ‘de groenen’ gespeeld hebben of in hoeverre die vanuit de duivensport zelf beïnvloed zijn is een ander verhaal. Wat zich opwerpt is de vraag of duiven inderdaad zo slecht tegen hoge temperaturen kunnen als gesuggereerd in het schrijven van de minister van dierenwelzijn.
BESTAND?
Liefhebbers gingen graven in hun geheugen. Of keken er hun boekhouding op na. In het verleden werd vaker gespeeld bij zulke temperaturen. Zelfs van Barcelona en Bergerac. Dan was er die liefhebber uit de Algarve, hier op rondreis. Toen die hoorde dat niet gespeeld zou worden, zelfs niet van 100 km, zakte zijn broek af. ‘Als wij met zo’n weer niet zouden kunnen spelen kunnen we beter stoppen’ zei die. In Dubai, zo wist Omar, is spelen met zulk weer doodnormaal. Het doet ook denken aan wat enkele jaren terug in Nederland gebeurde. De NPO verbood alle vluchten vanwege de hoge temperaturen. Er was een Afdeling die zich er niet aan stoorde. Die ‘gewoon’ vloog, ook al was het 30 graden. ‘De eerste vlucht dat hier geen duiven verloren gingen’ hoorde je nadien. Voor duiven gelden andere normen dan voor mensen, duiven kunnen goed tegen de warmte. Wij zoeken de schaduw op. Op mijn hok zitten er twee te zonnebaden: ‘In volle zon’ in de spoetnik.
GOED BEGRIJPEN
Dus bij alle weer spelen? Dat zei ik nergens. Zulk weer is geen weer voor vluchten met twee nachten mand. Want in dat woord ‘mand’ schuilt het venijn. Duiven op donderdag inmanden voor een vlucht op zaterdag waarbij ze een hele dag in manden in trucks zitten bij tropische temperaturen?
Inderdaad, verbieden. Want het is niet de weg naar huis die duiven opbreekt maar de heenreis: Het opgesloten zitten in zuurstofarme trucks bij temperaturen die op lopen tot boven de 40 graden. Steek je hand bij normale temperaturen eens in een mand vol duiven en met weet wat ik bedoel. Of ga eens rijden met een mand duiven in je auto. Al gauw kan je nog amper naar buiten kijken vanwege beslag op de ramen.
Heel vroeger werd er in mijn woonplaats gelost. Zo was er die vlucht dat de duiven drie nachten bleven overstaan vanwege het slechte weer. Ik mocht van een vriendelijke convoyeur in de wagens en dat vergeet ik nooit meer. Het stonk er als een hashcafe in het centrum van Amsterdam op een goede vrijdagavond nadat de bijstandsuitkeringen (‘den dop’) waren uitbetaald.
GELIJK
Wat mij betreft hadden die boze vitesse spelers gelijk. Met een nacht mand is vliegen bij warm weer geen enkel probleem. Dat doen ze in de eerder genoemde Algarve en in Amerika zelfs van 600 kilometer. Wel wordt pas de avond voor de vlucht ingemand. ‘Een nacht mand’ en 600 kilometer vluchten kan hier niet samen gaan maar wat ik wil zeggen is dat onze sport snakt naar meer flexibiliteit. Veel is al verbeterd maar nog lang niet genoeg. Wat men ook zou kunnen doen: De duiven later ophalen en de liefhebbers later in laten manden. Bijvoorbeeld van 21.00 u tot 22.00 u.
Dan nog heeft men 7 uur de tijd om naar bijvoorbeeld Noyon te rijden om over Quievrain maar te zwijgen. Zich aanpassen heet dat. Een eigenschap die verstandige mensen kenmerkt.
Zie de Olympische spelen. Hoe vaak werden wedstrijden daar niet verzet vanwege het weer? Scholen voeren een tropenrooster in om in die hitte niet in de klas te hoeven zitten. Bij hoge uitzondering (bloedheet weer) een of twee uur later inmanden? Is dat zo’n revolutionair idee? Nee toch.
POLEN
Wat lossen betreft verbazen Nederlanders zich vaak over die Polen. Op teletekst kan je zien waar die lossen en hoe laat. Meestal is dat akelig vroeg, meteen bij het licht worden, en vaak onder bedenkelijke weersomstandigheden. Meerdere keren vroeg ik aan Poolse liefhebbers of die geen massa’s duiven verloren. Niet dus. Ze begrepen amper wat ik bedoelde. Zoals ik lossingen als die van 24 augustus uit Momignies niet begrijp. Op liefst ACHT verschillende tijdstippen, om de tien minuten, op dezelfde losplaats. Bijna dorp na dorp. Het is de manier om van duiven ‘watjes’ te maken.
WATJES
U weet niet wat dat zijn? Behoort tot de taal die de Nederlandse jeugd bezigt. Watjes zijn zwakkelingen, mensen die niets kunnen hebben en nergens tegen kunnen. Als ik naar de uitkomst kijk van het ‘Wereldkampioenschap voor postduiven’ in Nevele vraag ik me af of wij in de loop der jaren van onze duiven ook geen ‘watjes’ hebben gemaakt. Nederland had 40 duiven afgevaardigd en dat zal met Belgie niet anders geweest zijn. ‘Nevele’ was zwaar, te zwaar, zeker voor de Nederlandse en Belgische duiven.
Maar kennelijk niet voor duiven uit ‘ontwikkelingslanden als Italie, Hongarije en Denemarken’. Die bezetten de drie eerste plaatsen in het landenklassement. En kijk eens naar eenhokwedsrtijden over heel de wereld. Spelen onze duiven eerste viool? Integendeel. Dat doen vooral Duitsers en duiven uit landen waar men minder nauw kijkt met lossen.
TE FLAUW?
Zijn we met al die weersites en buienradar onder het wakend oog van groen uitgeslagen milieu activisten niet te flauw geworden met lossen? Hebben we na een kwart eeuw voorzichtig lossen en doorgedreven medische begeleiding een soort duiven gekweekt dat nog weinig kan hebben? Nevele lijkt dat te bevestigen. En wat erg is: Een weg terug is er niet. En zeg nu zelf: ’s Avonds laat inkorven. Om 8.00 u los in Quievrain en om 9.30 u of zo de duiven thuis? Als dat al niet meer kan? Wel dus beseften de bobos van de KBDB net op tijd.
TOT SLOT
Want men heeft begrepen dat bovenstaande geschreven is voordat in extremis besloten werd vitesse toch te laten doorgaan. Het is als een soort schuldbekentenis en terug durven komen op een eerder genomen besluit siert de KBDB. Anderzijds toont de hele affaire van verleden week nogmaals hoe amateuristisch we in duivensport bezig zijn.